ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

🌼 കൃഷ്ണപക്ഷം സർഗ്ഗം-25 (who are you) #കൃഷ്ണസൂക്തം (കൃഷ്ണതത്വത്തിന്റെ മർമ്മസാരം) 1. സൃഷ്ടിയുടെ സൂക്തം കാലം ജനിക്കുമ്പോൾ ആദ്യമായി കേട്ട ശബ്ദം കൃഷ്ണന്റെ വേണുനാദമായിരുന്നു.  “സ്വരം സൃഷ്ടിയാണ്, സൃഷ്ടി സ്വരത്തിന്‍റെ പ്രതിഫലനം.” 2. ധർമ്മത്തിന്റെ സൂക്തം ധർമ്മം ഒരു നിയമമല്ല, അത് നിഷ്കാമ പ്രവൃത്തിയുടെ ശ്വാസമാണ്.  “നിന്റെ പ്രവൃത്തിക്ക് ഫലം ചോദിക്കരുത്, ഹൃദയത്തിന്റെ സാക്ഷിയെ മാത്രം ചോദിക്കൂ.” 3. പ്രേമത്തിന്റെ സൂക്തം പ്രേമം ബന്ധമല്ല അത് അഹം വിടുതൽ ചെയ്ത് നാം എന്ന നിദ്രയിൽ ലയിക്കുന്ന സ്ഥിതി. “രാധയിൽ ഞാൻ ഇല്ല, ഞാൻ രാധതന്നെ ആകുന്നു.” 4. കരുണയുടെ സൂക്തം പാപിയെ ശിക്ഷിക്കുന്നത് ധർമ്മമാകാം, പക്ഷേ പാപിയെ കരയാതെ മാറ്റുന്നത് ദൈവത്വമാണ്.  “ഹൃദയം മാറുന്നിടത്ത് ദൈവം ജനിക്കുന്നു.” 5. കർമ്മത്തിന്റെ സൂക്തം അനുഭവമെന്ന് തോന്നുന്ന എല്ലാം നമ്മുടെ കർമ്മത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം.  “കർമ്മം തീരുന്നത് പ്രതികാരത്തിലല്ല, സമത്വത്തിൽ.” 6. മോക്ഷത്തിന്റെ സൂക്തം മരണമില്ല, മരണം ഒരു വാതിൽ മാത്രമാണ്.  “ശരീരം മാറുന്നു, യാത്ര തുടരുന്നു.” 7. ഭക്തിയുടെ സൂക്തം ഭക്തി പൂജയല്ല, ഹൃദയം ശാന്തമാകുന്ന നിമിഷമാണ് ഭക്തി.  “വ...

നദിയുടെ മാറിൽ ചാരനിഴൽ തീർത്ത് ഒരു പക്ഷിപറന്നുയർന്നു.. എവിടെത്താമെന്ന് അറിയാതൊരു യാത്ര,, മടക്കമില്ലാതെ..... തീരത്തൊരു കാറ്റ് അതിന്റെ ശബ്ദങ്ങൾ തേടി. പറന്നുപോയ  ചിറകടിയുടെ സ്പന്ദനം ഒരു സംശയം പോലെ  പ്രകൃതിയിൽ വിതറിനിന്നു. ഇരുട്ടിടങ്ങളിൽ നിഴലുകൾ തുറക്കുന്ന വാതിലുകൾ താണ്ടി, ആരൊരാളുടെ വിളിതേടി ഒരാളും കാണാത്ത വഴിതാണ്ടി. അവന്റെ പറക്കലിൽ ഭയമോ പ്രതീക്ഷയോ  പറയാനാവാത്ത ഒരു ശീതക്കാറ്റ് വീശി. ആ യാത്ര…  ഒരു ചോദ്യമവശേഷിപ്പിച്ചു. രാത്രിയുടെ ആഴത്തിനെ ആ പക്ഷി,  ഒരൊറ്റ ചിറകടി കൊണ്ട് അറിയാത്ത ഭാവിയിലേക്ക്  മുക്കിത്താഴ്ത്തി..

സർഗ്ഗം-24 #കാലചക്രത്തിലെ_തത്വധർമ്മം “കാലചക്രത്തിലെ തത്വധർമ്മം” എന്ന ഗൗരവഭരിതമായ സർഗ്ഗം രചിക്കാം, കൃഷ്ണഗാഥയുടെ ദാർശനികമുദ്ര, കാലത്തിന്റെ ചക്രം, കർമ്മത്തിന്റെ നിയമം, ധർമ്മത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്നിവ ഒരുമിക്കുന്ന ആത്മസംഗീതമാണിത് #കാലചക്രത്തിലെ_തത്വധർമ്മം (സൃഷ്ടി, നിലനിൽപ്പ്, ലയം) കാലം ഒരൊറ്റ രേഖയല്ല, ഒരു ചക്രമാണ്. അതിന്റെ വൃത്തം തുടങ്ങി തീരാത്തതാണ്, സൃഷ്ടിയും നാശവും അതിൽ ചേർന്ന് നിത്യമായ ഒരു നൃത്തമാകുന്നു. നദിയുടെ തിരമാലപോലെ, ആത്മാവും പല രൂപങ്ങളിൽ പൊങ്ങിമറയുന്നു. മരണമില്ല, ജനനമില്ല പരിണാമം മാത്രം..! #ധർമ്മത്തിന്റെ_മൂലധ്വനി ധർമ്മം നിശ്ചലമല്ല. അത് കാലത്തോടൊപ്പം മാറുന്ന ജീവമൂല്യം. കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു   “യദാ യദാ ഹി ധർമ്മസ്യ ഗ്ലാനിർ ഭവതി ഭാരത…” അത് ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദാനം മാത്രമല്ല, കാലത്തിന്റെ നിയമവുമാണ് ഓരോ യുഗത്തിലും, ധർമ്മം നശിച്ചാൽ അവതാരം അതിനെ നേരെ നിർത്തും. രാമൻ ആയിരുന്നു സത്യത്തിന്റെ രൂപം, കൃഷ്ണൻ ആയിരുന്നു സത്യത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനം. രാമൻ ധർമ്മം നടപ്പാക്കിയപ്പോൾ, കൃഷ്ണൻ ധർമ്മത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കി. #കർമ്മത്തിന്റെ_വൃത്തം കർമ്മം — പ്രവർത്തിയുടെ സംഗീതം. അത് ഒരിക്കലും മാഞ്ഞുപോകുന്നില്ല. ച...

സർഗ്ഗം-23 #ഉദ്ധവഗീത ഇപ്പോൾ നമുക്ക് കൃഷ്ണന്റെ ഉദ്ധവഗീത (ഭഗവാന്റെ അവസാന സന്ദേശം,) ജീവിതത്തിൻറെ അസ്തമയവേളയിൽ ആത്മസത്യത്തിന്റെ ദീപശിഖയായ അവന്റെ ഉപദേശം ഒരു ആത്മീയഗാഥയായി വായിക്കാം #ഉദ്ധവഗീതം (കൃഷ്ണന്റെ അന്തിമോപദേശം — ആത്മതത്ത്വത്തിന്റെ നിത്യസംഗീതം) കാലം മന്ദമായി നീങ്ങി. ദ്വാരകയിലെ തീരങ്ങളിൽ തിരകൾ ദുഃഖഭരിതമായി പാടി. യാദവർഗ്ഗം തങ്ങളുടെ പാതകങ്ങളുടെ നിഴലിൽ തളർന്നുനിന്നു. കൃഷ്ണൻ അറിഞ്ഞു ഭൂമിയുടെ ഭാരഹരണം പൂർത്തിയായി. അവന്റെ അവതാരധർമ്മവും സമാപനത്തിലേക്ക്. അപ്പോഴാണ് അവൻ തന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയസഖാവായ ഉദ്ധവനെ വിളിച്ചത്. ഉദ്ധവൻ കണ്ണുനിറച്ച് ചോദിച്ചു: “സ്വാമി! നീ പോകാൻ ഒരുങ്ങുകയാണോ? ഞങ്ങളെ ആരാണ് ഇനി നയിക്കുക?” കൃഷ്ണൻ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു:  “ഉദ്ധവാ, ശരീരം പോകും, പക്ഷേ ഞാൻ പോകുന്നില്ല. സത്യവും ധർമ്മവും ഉള്ളിടത്തോളം ഞാൻ നിലനിൽക്കും...ലോകം മായയാണ്, എന്നാൽ അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം സത്യം. മനുഷ്യൻ അതിൽ കുടുങ്ങുന്നത് ആസക്തിയാലും അഹങ്കാരത്താലും. മനസ്സിനെ ജയിച്ചവൻ യഥാർത്ഥ യോഗിയാകുന്നു. കാമം, ക്രോധം, ലോഭം ഇവയൊക്കെയാണ് ആത്മസത്യത്തിന്റെ മറ. അവ നീക്കി നോക്കുമ്പോൾ ദിവ്യപ്രകാശം തെളിയും.” ഉദ്ധവൻ തലകുനിച്ചു കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു,...

കൃഷ്ണപക്ഷം സർഗ്ഗം-22 #കൃഷ്ണാവതാരത്തിലെ_വേട്ടക്കാരൻ  അത് ഒരു ചെറു ദൃശ്യമായി തോന്നുമെങ്കിലും, അതിന്റെ പിന്നിൽ കർമ്മചക്രത്തിന്റെ ആഴമുള്ള തത്വം നില്ക്കുന്നു. ഇനി ആ വേടന്റെ പൂർവ്വജന്മകഥ നോക്കാം  (കർമ്മചക്രത്തിന്റെ പൂർണ്ണവൃത്തം) ത്രേതായുഗം അഥവാ രാമാവതാര കാലം. അവിടെ കിഷ്കിന്തയുടെ വീരൻ — വാലി, വീര്യം കൊണ്ടും അഭിമാനം കൊണ്ടും തീ പോലെ ജ്വലിച്ചവൻ... സുഗ്രീവനോട് വൈരമായി, അവൻ പർവതശൃംഗങ്ങളെ വിറപ്പിച്ച് കാനനം വാണു. സുഗ്രീവൻ ജീവനും ധർമ്മത്തിനുമായി അഭയം തേടി രാമനോട് വന്നു. രാമൻ പറഞ്ഞു   “ധർമ്മത്തിനായി അദ്ധർമ്മത്തെ നശിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്.” രാമൻ ഒളിവിൽ നിന്നു വാലിയെ അമ്പെയ്തുവീഴ്ത്തി വാലി വീണു... വീണുകിടക്കുന്ന വാലി രാമനെ ദർശിച്ചു ചോദിച്ചു..  “ധർമ്മപുരുഷാ, നീ മറവിൽ നിന്നെന്തിന്?...." രാമൻ ശാന്തമായി മറുപടി നൽകി   “വാലി, നീ ധർമ്മം മറന്നിരിക്കുന്നു. നീ സുഹൃത്തിന്റെ/സഹോദരന്റെ ഭാര്യയെ സ്വന്തമാക്കി, നിന്റെ തേജസ് കർമ്മത്തിൽ മലിനമായി. ഈ അമ്പ് ശിക്ഷയല്ല — പരിഹാരമാണ് .” വാലിയുടെ ആത്മാവിൽ ഒരു വലിയ മുറിവുണ്ടായി, അമ്പിനാലല്ല വിവേകത്താൽ.. അവൻ വീണു, പക്ഷേ ആത്മാവ് രാമനോട് ചോദിച്ചു  ...

🌸 പ്രണയം പ്രണയം... സ്ത്രീയല്ല അത്,  പുരുഷനുമല്ല, രണ്ടു ഹൃദയങ്ങൾ  ഒരേ സ്പന്ദനം കേൾക്കുന്ന നിമിഷം.. അതാണ് പ്രണയം. അത് ചുണ്ടുകളിൽ  ഉച്ചരിക്കുന്ന വാക്കല്ല, ആത്മാവിൽ ജനിക്കുന്ന  നിശബ്ദതയാണ്. ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന  രണ്ടുരൂപങ്ങൾക്കിടയിൽ ദൃശ്യമല്ലാത്ത ഒരു ദീപ്തി —  അതാണ് അതിന്റെ ജീവൻ. അവളിൽ മൃദുലതയും,  അവനിൽ ശക്തിയും, ലയിക്കുമ്പോൾ ഉദിക്കുന്ന ഒരു അതീത സംഗീതം...  അതാണ് പ്രണയം. അത് നരനാരികളിൽ  പിറക്കുന്നില്ല, ദൈവത്തിന്റെയോ  മനുഷ്യന്റെയോ  ആകൃതിയിലുമല്ല; അത് സൃഷ്ടിയുടെ നിസ്വനം, നിശ്ചലമായ  നിമിഷത്തിലെ ശ്വസനം. പ്രണയം— ലിംഗമില്ലാത്ത ദിവ്യാവസ്ഥ, രണ്ടു ആത്മാക്കൾ  ഒരൊറ്റ വെളിച്ചമാകുന്ന അസിംതമായ അത്ഭുതം. Sreekumar Sree 

  സർഗ്ഗം-21 # യാദവവംശത്തിന്റെ_അന്ത്യം — കൃഷ്ണാവതാരത്തിന്റെ അവസാനഘട്ടം, ഭൂമിയിലെ ദിവ്യലീലയുടെ നിശ്ശബ്ദവിശ്രമം — ആത്മീയഗാഥാരൂപത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കാം. യാദവവംശത്തിന്റെ അന്ത്യം (ദ്വാരകയുടെ ശാപവും കൃഷ്ണാവതാരത്തിന്റെ സമാപനവും) ദ്വാരകയുടെ ശാപം സമുദ്രത്തീരങ്ങളിൽ ശാന്തതയുടെ താളം മാറിയിരുന്നു. ദ്വാരകയിൽ ആഹ്ലാദം വാഴുകയായിരുന്നു, പക്ഷേ അതിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ മന്ദമായി വളരുകയായിരുന്നു കാലത്തിന്റെ വിത്ത് ശാപത്തിന്റെ വിത്ത്. ഒരിക്കൽ കൃഷ്ണന്റെ പുത്രന്മാർ തമാശയാക്കി മുനിമാരെ വഞ്ചിച്ചു. സ്ത്രീയായി വേഷം ധരിച്ച സാമ്ബയെ കാട്ടി ചോദിച്ചു,  “ഈ സ്ത്രീയ്ക്കു ആൺകുഞ്ഞോ പെൺകുഞ്ഞോ?” മുനിമാർ ദിവ്യദൃഷ്ടിയോടെ കണ്ടു പറഞ്ഞു:  “ഇത് സ്ത്രീയല്ല, നിങ്ങളുടെ വംശത്തിന്റെ നാശം പ്രസവിക്കാനിരിക്കുന്ന പുരുഷൻ! ഇരുമ്പുകോൽ രൂപത്തിൽ അവൻ പിറക്കും. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ പരസ്പരം കലഹിച്ച് നശിക്കും!” അവരുടെ വാക്കുകൾ — ശാപമായി മണ്ണിൽ ചേർന്നു. ശാപത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണമിയി കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, സാമ്ബയുടെ ഉദരത്തിൽ നിന്നു ഒരു ഇരുമ്പുകോൽ പിറന്നു. അത് പൊടിച്ചെറിഞ്ഞെങ്കിലും, ഒരുതുണ്ട് മാത്രം നിലനിന്നു വിനാശത്തിന്റെ വിത്തായി.   അനന്തരദിവസങ്ങളിൽ യ...

അർജുനവിഷാദയോഗവും_കൃഷ്ണോപദേശവും കുരുക്ഷേത്രത്തിന്റെ പ്രഭാതം സൂര്യൻ ഉദിച്ചില്ല അഗ്നിജ്വാലകളെപ്പോലെ യോദ്ധാക്കളുടെ കണ്ണുകളിലായിരുന്നു സൂര്യനും പ്രകാശവും. കുരുക്ഷേത്രം വിറയ്ക്കുന്നു വജ്രംപോലെ മുഴങ്ങുന്ന കാഹളങ്ങൾ, ധർമ്മവും അധർമ്മവും മുഖാമുഖം. പാണ്ഡവസൈന്യത്തിന്റെ മധ്യേ അർജുനൻ കൃഷ്ണനോടു പറഞ്ഞു: “മധ്യേ തൗർ ദ്വാരകേയ! രഥം നയിച്ചുകൊൾക!” കൃഷ്ണൻ രഥം മുന്നോട്ടെടുത്തു, രണ്ടു പാളയങ്ങൾക്കിടയിൽ നിർത്തി. അർജുനൻ നോക്കി മുഖങ്ങൾ പരിചിതം: ഭീഷ്മൻ, ദ്രോണൻ, കൃപാചാര്യൻ, സഹോദരന്മാർ, മാതുലൻമാർ, സുഹൃത്തുക്കൾ. അർജ്ജുനഹൃദയം വിങ്ങി. ധനുസ്സ് കൈയിൽ നിന്നൊഴിഞ്ഞു. അവൻ മുട്ടുകുത്തി. “കൃഷ്ണാ!” — അവൻ നിലവിളിച്ചു. “ഇവരെയെങ്ങനെയാണ് ഞാൻ വധിക്കുക? ഇവരിൽ ഗുരുക്കളും ബന്ധുക്കളുമുണ്ട്. വിജയം എനിക്കെന്ത് പ്രസക്തം? സാമ്രാജ്യം പോലും വേദനയായി തോന്നുന്നു. നീ പറഞ്ഞാലും, ധർമ്മം എവിടെ തുടങ്ങുന്നു?” അവന്റെ കണ്ണുനനവിൽ ഒരു മനുഷ്യന്റെ ആത്മാവിന്റെ പ്രകമ്പനം മുഴങ്ങി. കൃഷ്ണന്റെ ദിവ്യസ്മിതനായി കൃഷ്ണന്റെ മുഖത്ത് കരുണയും ദിവ്യതയും ചേർന്നു. അവൻ ശാന്തമായി പറഞ്ഞു: > “അർജുന, നീ ദേഹത്തെപ്പറ്റി ദുഃഖിക്കുന്നു. ദേഹം നശ്വരമെങ്കിലും ആത്മാവ് അനശ്വരമാണ്. ആ...

കവിയുടെ മഴ പണ്ഡിതന്റെയും  മഴ അല്പനേരത്തിന് അവധിയെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഗ്രന്ഥാലയത്തിന്റെ ഓടുമേഞ്ഞ പഴയ മേൽക്കൂരയിൽ വെള്ളത്തുള്ളികൾ മിന്നിനില്ക്കുന്നു... ആകാശം ഇപ്പോഴും മൂടിയതാണെങ്കിലും, അന്തരീക്ഷം അതിശാന്തമായി കാണപ്പെട്ടു.... പണ്ഡിതൻ,  തന്റെ ഒരുപുസ്തകവുമായി നടന്നു വന്നു. തലയിൽ ചുറ്റിയ തുണിയിൽ മഴത്തുള്ളികൾ വീണിരിക്കുന്നു.. തീർച്ച അയാൾ മഴ പൂർണ്ണമായി തീരുന്നതിനുമുമ്പ് ഇറങ്ങിയതാകണം. അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഗ്രന്ഥശാലയിലെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന കവിയിലേക്കു വഴുതി. കവി,  അന്ന് രാവിലെതന്നെ ഒരു പുതിയ കവിതയുടെ വരികളിൽ മുങ്ങിയിരുന്നു. മഴയുടെ നനവേറ്റ് പേപ്പർ അല്പം ചുളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ — പദങ്ങളല്ല, അനുഭവങ്ങളായിരുന്നു മിന്നിയിരുന്നത്. . പണ്ഡിതൻ അൽപം മടിച്ച്മടിച്ച് കവിയെ സമീപിച്ചു. “നിങ്ങളൊരു കവിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു,” പറഞ്ഞു. വാക്കുകളിൽ പരിഹാസമല്ല, കൌതുകം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. കവി തല ഉയർത്തി നോക്കി, ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. “അതുകൊണ്ടുതന്നെ അല്പം ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കും എന്നതിനപ്പുറം മറ്റു പ്രശ്നമുണ്ടാക്കില്ല,” എന്നു മറുപടിനൽകി.. പണ്ഡിതൻ വിസ്മയത്തോടെ ചിരിച്ചു. “എനിക്കു നിങ്ങളെ ഇഷ്ട...

സർഗ്ഗം 19 #ദ്വാരകാനഗരത്തിന്റെ_സ്ഥാപനം കൃഷ്ണൻ കംസവധത്തിനു ശേഷം മഥുരയിൽ രാജ്യം ഉറപ്പിച്ചു. ഉഗ്രസേനൻ സിംഹാസനത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി. പക്ഷേ, ജരാസന്ധൻ (കംസന്റെ ബന്ധു) സംഘടിപ്പിച്ച ആക്രമണം ഒന്നോ രണ്ടോ തവണയല്ല പതിനേഴുപ്രാവശ്യം മഥുരയെ വളഞ്ഞു. യാദവർ വീര്യത്തോടെ പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും, ജനങ്ങൾ ദുരിതത്തിലായി. കൃഷ്ണൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു: “ധർമ്മം നിലനിര്‍ത്താൻ, ജനങ്ങൾക്ക് സുരക്ഷ ഉറപ്പിക്കണം. മഥുരയിൽ നിന്ന് പിന്മാറി അസുരസൈന്യത്തിന് കൈമാറാതെ പുതിയ രാജധാനി തീർക്കണം.” #സമുദ്രനഗരത്തിന്റെ_ആശയം കൃഷ്ണൻ ജനങ്ങളോട് പറഞ്ഞു: “സമുദ്രത്തിന്റെ കരയിൽ, തിരകളാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട, ശത്രുക്കൾക്ക് അപ്രാപ്യമാകുന്ന ഒരു ദിവ്യനഗരം തീർക്കാം.” അവർ ഗുജറാത്തിലെ സൗരാഷ്ട്രപ്രദേശത്തേക്ക് യാത്രയായി. അവിടെയായിരുന്നു കുഷസ്ഥല എന്നൊരു പ്രദേശം. കൃഷ്ണൻ സമുദ്രദേവനോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു: “ജനങ്ങൾക്ക് സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലം തരിക.” സമുദ്രദേവൻ തന്റെ തിരകളെ പിന്തിരിച്ച് അനന്തമായ ഭൂമി സമ്മാനിച്ചു. #ദ്വാരകാനഗരം വിശ്വകർമ്മൻ, ദിവ്യശില്പി, സ്വർഗ്ഗീയകലകൊണ്ട് ദ്വാരക (ദ്വാരങ്ങളുടെ നഗരം) തീർത്തു. മണിമണികളാൽ അലങ്കരിച്ച ഗോപുരങ്ങൾ, സുവർണ്ണമണ്ഡിതമായ കൊട്ടാരങ്ങൾ, ജലപാതങ്ങളും പൂന്തോ...

സോളമന്റെ_ഉത്തമഗീതം_ഭാഗം2 നമുക്ക് അതികാലത്ത് ഉണർന്ന് അടുക്കളയിൽ പോകാം... ദോശമാവ് പുളിച്ചോ എന്നും, അരി വേവു പാകമായോ  എന്നും നോക്കാം. മക്കളുടെ സമയത്തിനുമുമ്പ്, അവർക്ക് പ്രാതലും  ഉച്ചഭക്ഷണവുമൊക്കെ  ഒരുക്കാം. ഒടുവിൽ,  മധുരരഹിതമായൊരു ചായ ദിനത്തിന്റെ  ആദ്യ മൗനഗാനം പോലെ. നീ കപ്പിൽ ചുണ്ടമർത്തി  കുടിക്കുമ്പോൾ, മുഖത്ത് പകലിന്റെ  ആദ്യപ്രകാശം വീഴും. ആ നിമിഷത്തിൽ ഞാൻ, നിന്റെ കാലിൽ എന്റെ മരുന്നുകുഴമ്പ് തേച്ചുതരാം.. ആ സ്നേഹസ്പർശത്തിൽ, നമുക്കിടയിൽ മുഴുവൻ  ജീവിതം പകർന്ന് വീഴും. അടുക്കളയുടെ ചൂടിലും, ഒരു പ്രണയഗാനത്തിന്റെ  മണമുണ്ടാകും.. അതിന്റെ വരികൾ, നമുക്ക് മാത്രം  കേൾക്കാനുമാകും... Sreekumar Sree 

സർഗ്ഗം 18 പാണ്ഡവരുടെആശ്രയവും_ദൂതനും ഹസ്തിനാപുരത്തിൽ പാണ്ഡവരും കൗരവരും ഒരുമിച്ച് വളർന്നുവെങ്കിലും, ദുര്യോധനന്റെ അസൂയയും ശകുനിയുടെ കപടബുദ്ധിയും ധർമ്മപുത്രന്മാർക്ക് എതിരായി വിഷമത വിതറി. അരക്കില്ലഗൃഹത്തിലെ ചതിയും, വനവാസത്തിലെ ദുരിതങ്ങളും അവരെ ജീവിതത്തിന്റെ അതിരുകളിൽ എത്തിച്ചു. അവരുടെ മനസ്സ് ധർമ്മനിഷ്ഠയിലും സത്യവിശ്വാസത്തിലും ഉറച്ചിരുന്നതുകൊണ്ട് അവർക്കു ആശ്രയമായി ഓർക്കാനായത് ദ്വാരകാധിപതിയായ കൃഷ്ണനെ മാത്രമായിരുന്നു. കാരണം ദ്യുതക്രീഡയിൽ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട ശേഷം, ദ്രൗപദി അപമാനിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നു പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട വിലാപപ്രാർത്ഥന ആകാശത്തെ തൊട്ടു. “ഗോവിന്ദാ! കൃഷ്ണാ! മാധവാ!” ആ വിളി കേട്ടപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ ദ്വാരകയിൽ തന്നെ നിന്നു അവൻ ദിവ്യശക്തിയായി അവളുടെ വസ്ത്രമായി.. ആ ദിവസം മുതൽ തന്നെ പാണ്ഡവർ കൃഷ്ണനെ ആത്മസഖാവായി കരുതിയിരുന്നു. വനവാസത്തിൽ നിന്നും മടങ്ങിയ പാണ്ഡവർ കൃഷ്ണന്റെ ദർശനത്തിനായി ദ്വാരകയിൽ എത്തി. കൃഷ്ണൻ അവരെ ഹൃദയംകൊണ്ട് സ്വീകരിച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു: “ധർമ്മം തന്നെയാണ് നിങ്ങളുടെ ആയുധം. സത്യത്തിൽ ഉറച്ചവർക്ക് അവസാനം വിജയം അനിവാര്യമാണ്.” ഭീമൻ അവന്റെ കരങ്ങൾ പിടിച്ചു, അർജുനൻ കണ്ണുനിറച്ച് പ...

കല്ലിലും നിലക്കാത്ത കല്യാണസ്മിതം നീ, കേരളമേ, നീയെന്നിൽ ശാശ്വത പ്രണവാഘോഷം. മൺതണലിൽ ജനിച്ച മാധവസ്മിത ഭൂമിതൻ, പുഴകളിൽ ഒഴുകും പൗരാണിക ഗാഥാമൃതം. കായലിൽ കിനാവായ് നീന്തുന്ന നീലമേഘമാല, അരുവികളിൽ ആലാപനം, വേദസംഗീതവായന. പൊൻതീരങ്ങളിൽ പുണ്യവൃക്ഷം പൂത്തുണരുമ്പോൾ, കാടിനുള്ളിൽ  ധ്യാനിക്കും  മുനികളുടെ ദേശം. വേണുഗാനമാലയാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട വസുന്ധര, കേരളമേ, നീയത്രേ ദൈവഹൃദയമണിയിലൊരു സ്വപ്നം. Sreekumar Sree