കൃഷ്ണപക്ഷം-21

 

സർഗ്ഗം-21

#യാദവവംശത്തിന്റെ_അന്ത്യം — കൃഷ്ണാവതാരത്തിന്റെ അവസാനഘട്ടം,

ഭൂമിയിലെ ദിവ്യലീലയുടെ നിശ്ശബ്ദവിശ്രമം — ആത്മീയഗാഥാരൂപത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കാം.

യാദവവംശത്തിന്റെ അന്ത്യം

(ദ്വാരകയുടെ ശാപവും കൃഷ്ണാവതാരത്തിന്റെ സമാപനവും)

ദ്വാരകയുടെ ശാപം

സമുദ്രത്തീരങ്ങളിൽ ശാന്തതയുടെ താളം മാറിയിരുന്നു. ദ്വാരകയിൽ ആഹ്ലാദം വാഴുകയായിരുന്നു,

പക്ഷേ അതിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ മന്ദമായി വളരുകയായിരുന്നു കാലത്തിന്റെ വിത്ത് ശാപത്തിന്റെ വിത്ത്.

ഒരിക്കൽ കൃഷ്ണന്റെ പുത്രന്മാർ തമാശയാക്കി മുനിമാരെ വഞ്ചിച്ചു. സ്ത്രീയായി വേഷം ധരിച്ച സാമ്ബയെ കാട്ടി ചോദിച്ചു, 

“ഈ സ്ത്രീയ്ക്കു ആൺകുഞ്ഞോ പെൺകുഞ്ഞോ?” മുനിമാർ ദിവ്യദൃഷ്ടിയോടെ കണ്ടു പറഞ്ഞു:

 “ഇത് സ്ത്രീയല്ല,

നിങ്ങളുടെ വംശത്തിന്റെ നാശം പ്രസവിക്കാനിരിക്കുന്ന പുരുഷൻ! ഇരുമ്പുകോൽ രൂപത്തിൽ അവൻ പിറക്കും.

അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ പരസ്പരം കലഹിച്ച് നശിക്കും!”

അവരുടെ വാക്കുകൾ — ശാപമായി മണ്ണിൽ ചേർന്നു.

ശാപത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണമിയി കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, സാമ്ബയുടെ ഉദരത്തിൽ നിന്നു ഒരു ഇരുമ്പുകോൽ പിറന്നു. അത് പൊടിച്ചെറിഞ്ഞെങ്കിലും, ഒരുതുണ്ട് മാത്രം നിലനിന്നു വിനാശത്തിന്റെ വിത്തായി.

 

അനന്തരദിവസങ്ങളിൽ യാദവർ അഹങ്കാരത്തിലും മദിരാസേവനത്തിലും മുങ്ങി. കൃഷ്ണന് അറിയാമായിരുന്നു

ഭൂമിയുടെ ഭാരഹരണം ഇതോടെയാണ് പൂർത്തിയാകുമെന്ന്...

പ്രഭാസതീരം... സമുദ്രനാദത്തോട് ചേർന്ന ആ വേദിയിൽ യാദവർ ഉത്സവമാഘോഷിച്ചു. മദിരാശക്തിയിൽ അവരിൽ കലഹം പൊട്ടിമുളച്ചു... വാളുകൾ എടുത്ത് കൂട്ടുകാരൻ കൂട്ടുകാരനെ വധിച്ചു. അതെ, അതേ ഇരുമ്പുകഷണങ്ങൾ ,

മുനിശാപത്തിൽ പിറന്നവ,

അവ ആയുധങ്ങളായി മാറിയിരുന്നു... മുഴുവൻ യാദവവർഗ്ഗവും അവരുടെ സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് സ്വയം നശിച്ചു.

കൃഷ്ണന്റെ നിശ്ശബ്ദതയിലായിരുന്നു..

കൃഷ്ണൻ കടലിനരികിലെ വനഹൃദയത്തിൽ ഇരുന്നു. അവന്റെ മുഖത്ത് ദുഃഖമല്ല, ഒരു ദിവ്യശാന്തി മാത്രം.

അവൻ പറഞ്ഞു:

“ഭാരതം ലഘുതരവായി,

ഭൂമി ശാന്തിയായി. ഞാൻ പോകേണ്ട സമയം എത്തി.”

അവൻ യോഗനിദ്രയിൽ മുഴുകി, മർമ്മബിന്ദുവിൽ സങ്കൽപിച്ചു. അപ്പോഴാണ്

ഒരു വേട്ടക്കാരൻ (ജാരൻ)

അവന്റെ പാദം മൃഗഭാഗമെന്ന് കരുതി അമ്പെയ്തത്.. യാദവവംശത്തെ നശിപ്പിച്ച അതേ ഇരുമ്പുലക്കയുടെ അംശമായിരുന്നു ആ പോർമുനയും... 

കൃഷ്ണൻ ശാന്തമായി കണ്ണുതുറന്നു, ഭയന്നുവിറച്ച വേടൻ കരഞ്ഞുവീണു..

 “ഭയം വേണ്ട,

നിനക്ക് പാപമില്ല; ഞാൻ തന്നെ ഇത് നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു.”

അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു,

ആ ദേഹം ദിവ്യപ്രകാശമായി ലയിച്ചു.

ദ്വാരകയുടെ ലയം

കൃഷ്ണന്റെ ദേഹലയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സമുദ്രം മുഴങ്ങിത്തുടങ്ങി.... ദ്വാരകയുടെ മർമ്മലയവും

കോട്ടകളും ഗോപുരങ്ങളും തിരകളിൽ മുങ്ങി.

വിദുരൻ, ഉദ്ധവൻ, അര്ജുനൻ എല്ലാവരും ദുഃഖത്താൽ മൗനമായി.

കൃഷ്ണൻ മനുഷ്യരൂപത്തിൽ ഇല്ലാതെയായി,

പക്ഷേ ധർമ്മത്തിന്റെ പ്രകാശമായി

ലോകത്തിൽ നിറഞ്ഞു.

> “അവതാരങ്ങൾ വന്നു പോകും,

പക്ഷേ ധർമ്മം നിത്യമാണ്.

കൃഷ്ണൻ മായയായി മറഞ്ഞാലും,

സത്യമായി അവൻ നിലനിൽക്കുന്നു.” 🌿

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

Sreekumar Sree