കൃഷ്ണപക്ഷം 24

സർഗ്ഗം-24

#കാലചക്രത്തിലെ_തത്വധർമ്മം

“കാലചക്രത്തിലെ തത്വധർമ്മം” എന്ന ഗൗരവഭരിതമായ സർഗ്ഗം രചിക്കാം, കൃഷ്ണഗാഥയുടെ ദാർശനികമുദ്ര, കാലത്തിന്റെ ചക്രം, കർമ്മത്തിന്റെ നിയമം, ധർമ്മത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്നിവ ഒരുമിക്കുന്ന ആത്മസംഗീതമാണിത്

#കാലചക്രത്തിലെ_തത്വധർമ്മം

(സൃഷ്ടി, നിലനിൽപ്പ്, ലയം)

കാലം ഒരൊറ്റ രേഖയല്ല, ഒരു ചക്രമാണ്. അതിന്റെ വൃത്തം തുടങ്ങി തീരാത്തതാണ്, സൃഷ്ടിയും നാശവും അതിൽ ചേർന്ന് നിത്യമായ ഒരു നൃത്തമാകുന്നു. നദിയുടെ തിരമാലപോലെ, ആത്മാവും പല രൂപങ്ങളിൽ പൊങ്ങിമറയുന്നു. മരണമില്ല, ജനനമില്ല പരിണാമം മാത്രം..!

#ധർമ്മത്തിന്റെ_മൂലധ്വനി

ധർമ്മം നിശ്ചലമല്ല. അത് കാലത്തോടൊപ്പം മാറുന്ന ജീവമൂല്യം. കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു 

 “യദാ യദാ ഹി ധർമ്മസ്യ ഗ്ലാനിർ ഭവതി ഭാരത…” അത് ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദാനം മാത്രമല്ല, കാലത്തിന്റെ നിയമവുമാണ് ഓരോ യുഗത്തിലും, ധർമ്മം നശിച്ചാൽ അവതാരം അതിനെ നേരെ നിർത്തും.

രാമൻ ആയിരുന്നു സത്യത്തിന്റെ രൂപം, കൃഷ്ണൻ ആയിരുന്നു സത്യത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനം. രാമൻ ധർമ്മം നടപ്പാക്കിയപ്പോൾ, കൃഷ്ണൻ ധർമ്മത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കി.

#കർമ്മത്തിന്റെ_വൃത്തം

കർമ്മം — പ്രവർത്തിയുടെ സംഗീതം. അത് ഒരിക്കലും മാഞ്ഞുപോകുന്നില്ല. ചിന്തയുടെ വിത്ത് പോലെ അത് മണ്ണിൽ വീഴും, കാലത്തിന്റെ മഴ കിട്ടുമ്പോൾ മുളയ്ക്കും. വാലിയുടെ അമ്പ് കൃഷ്ണന്റെ പാദത്തിൽ എത്തിയത് പാതകമല്ല.., അത് പൂർണ്ണത. കാരണം കർമ്മം തീരുന്നത് പ്രതികാരത്തിലല്ല, സമത്വത്തിൽ. കർമ്മം ന്യായമല്ല, അത് സമതുലനം.

സത്യത്തിന്റെ വൃത്തം പൂർണ്ണമാകുമ്പോൾ ആത്മാവ് മോചിതമാകും.

#കാലത്തിന്റെ_നൃത്തം

കാലം ചക്രമായി നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. പ്രളയവും സൃഷ്ടിയും അതിന്റെ ചുവടുകൾ. നമ്മൾ ആ നൃത്തത്തിന്റെ മണിയാളികളാണ്.. ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നു, പക്ഷേ സംഗീതം നൃത്തത്തിന്റെതായിരിക്കും. മനുഷ്യൻ സമയത്തിന്റെ അടിയാളമാണ്, പക്ഷേ ആത്മാവ് — കാലത്തിന് അതീതം. അവിടെ ധർമ്മം ശാശ്വതം, അവിടെ കർമ്മം ശുദ്ധം, അവിടെ ദൈവം സ്വയം സാക്ഷ്യം.

#കവിയുടെ_ധ്യാനം

 “ഞാൻ കണ്ട കൃഷ്ണൻ സമയത്തിലല്ല, അവൻ സമയത്തിനപ്പുറം. അവന്റെ പുഞ്ചിരിയിലുണ്ട് ഭാവിയും ഭൂതവും വർത്തമാനവും... കാലം പെയ്തുപോകുമ്പോൾ

മനുഷ്യൻ നനയുന്നു പക്ഷേ കൃഷ്ണൻ മഴയുടെ തുള്ളിയിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്ന ആകാശം.

കാലം തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ജനനം, കർമ്മം, ധർമ്മം, ലയം ഇതെല്ലാം ചേർന്ന് സൃഷ്ടിയുടെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുന്നു.

 “ധർമ്മം കാലത്തിന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ്, കർമ്മം അതിന്റെ ശ്വാസം, കൃഷ്ണൻ അതിന്റെ ആത്മസ്മിതം.” 🌿

.