ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

 സദാശിവൻ,  കേവലം സദാശിവനല്ല...  "നോവലിസ്റ്റ് കാരയ്ക്കാമണ്ഡപം സദാശിവനാണ്"... കേരളത്തിലെ  മുഖ്യധാരാ ആനുകാലികങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയും തൊട്ടയൽ സംസ്ഥാനമായ തമിഴ്നാടിനുവേണ്ടിയുമൊക്കെ അദ്ദേഹം എഴുതിക്കൂട്ടിയ നോവലിന്റെ എണ്ണത്തിന് കൈയും കണക്കുമില്ല... ഒരേസമയം മലയാളത്തിലും തമിഴിലും ഒന്നിലധികം നോവലുകൾവരെ എഴുതുന്ന കാരയ്ക്കാമണ്ഡപം സദാശിവനെപ്പോലെ മറ്റൊരു നോവലിസ്റ്റ് ഇരു സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നുതന്നെ പറയാം. എന്നിരുന്നാലും വായനക്കാരന്റെ ഭാഗ്യംകൊണ്ടാണോ മൂരാച്ചി മാധ്യമവ്യാപാരികളുടെ പിന്തിരിപ്പൻ നയംകൊണ്ടോ ആകണം അയച്ചുകൊടുത്ത ഒരു നോവൽ പോലും മുഖ്യധാര എന്നല്ല ഒരു മഞ്ഞപ്പത്രത്തിൽപോലും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടില്ല എന്നത് ഒരു വിരോധാഭാസം തന്നെയാണ്.   ആദ്യമൊക്കെ 50-60 രൂപയുടെ തപാൽ സ്റ്റാമ്പ് ഒട്ടിച്ച് കട്ടിക്കവറുകളിൽ കൃതികൾ അയച്ചുകൊടുക്കുമായിരുന്നത് പോസ്റ്റ്മാന്റെ മൂരാച്ചിസ്വഭാവം കാരണം പത്രമാപ്പീസുകളിൽ എത്തിയില്ലെന്ന് തോന്നിയതിനാലാണ്  സിറ്റിബസ് പിടിച്ച് അതിരാവിലെ തന്നെ "കാരയ്ക്കാമണ്ഡപം സദാശിവൻ" പത്രമാഫീസുകൾ കയറിയിറങ്ങിയത്.  പവപ്രാവശ്യം കയറിയിറങ്ങി കാരയ്ക്കാമണ്ഡപം സദാശിവന്റെ രചനൾ വെളിച്ചം കണ്ടില്

#റിപ്പബ്ളിക്ദിനം ഗോതമ്പുകുലകളെ  ചവിട്ടിമെതിച്ച്, കടുകുപാടങ്ങളെ  ചുട്ടെരിച്ച് മുളകുപാടങ്ങളുടെ എരിവുണക്കി കൃഷിനിലങ്ങളുടെ നീരൂറ്റി..... വീണ്ടുമൊരു  റിപ്പബ്ളിക്ക് ദിനം... ജയ് ജവാനെന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിനൊപ്പം പണ്ടേ ജയ് കിസാനെന്നുകൂടി ചേർത്തുവച്ചതിന്റെ പൊരുൾ മറന്നാഘോഷം... ജവാനെന്റെ  രക്ഷകനെങ്കിൽ കിസ്സാനെന്റെഅക്ഷയപാത്രം ശ്രീ

അവധിദിനമാണെന്നതുകൊണ്ട് കാര്യമില്ല രാവിലെ ഭാര്യയ്ക്ക് ബൈപ്പാസ് റോഡിലുള്ള കുമരിച്ചന്തയിൽ പോകണം.. കൊണ്ടുപോകണം മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെയാണ് തുണപോക്കെങ്കിലും അവിടുന്ന് വാങ്ങുന്ന നല്ല ഫ്രഷ് മീനും കപ്പയുമൊക്കെ അല്പം താമസിച്ചായാലും തയ്യാറായി കഴിക്കുന്നത് ഒരു സുഖപരിപാടിയാണ്. എന്നാലും ഭോജനപ്രിയനല്ലാത്തതുകൊണ്ടും വാട്സാപ്പിനകത്ത് ചുറ്റിക്കറങ്ങിനടക്കണ സമയമായതിനാലും അവൾ സഞ്ചിതൂക്കിനിന്ന് വിളിക്കുമ്പോൾ ദേഷ്യം സ്വാഭാവികം. ചന്തയിൽ ധാരാളം കുമാരിമാർ കൂടുന്നുണ്ട് ഒരുപക്ഷേ അതുകൊണ്ടാവുമോ ഈ ചന്തയ്ക്ക് കുമരിചന്ത എന്ന പേരു വന്നത്.. അതെന്തുമാകട്ടെ മീൻ വാങ്ങൽ വീട്ടിലെ കുമരിയുടെ ചുമതലയാണ് അതുകൊണ്ട് ചന്തയ്ക്ക് സമീപത്ത് അല്പംമാറിനിന്ന് പതിവു നിരീക്ഷണം (വായനക്കാരന് വായ്നോട്ടം എന്ന് തോന്നിയാൽ അതെന്റെ കുറ്റമല്ല) ആരംഭിച്ചു.   "സാറേ.... ഇന്നു നല്ല മീനൊന്നുമില്ല പോന്നാട്ടേ നല്ല ചിക്കൻ തരാം " നീട്ടിയ വിളികേട്ടാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത് മുന്നിൽ എതിർവശത്തായി ഒരു കോഴിയിറച്ചിക്കട... കട എന്ന നാമകരണത്തിനുതകില്ല ഒരു കമ്പിയഴിക്കൂട്ടിൽ എട്ടുപത്തുകോഴികൾ കൂടിനുമുകളിൽ കുറച്ചു പ്ലാസ്റ്റിക് കവറുകൾ അടുക്കിയതിനു പുറത്ത്  ചതുരാകൃതിയിലൊരു തകരപ്

           കണാരൻ മാഷ് തികഞ്ഞ ഗാന്ധിയനാണ്. തികഞ്ഞത് എന്നാൽ മൂപ്പെത്തിയ ഗാന്ധിയൻ..  സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിലൊന്നും പങ്കെടുത്തിട്ടില്ലെങ്കിലും ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമരചരിത്രം മാത്രമല്ല  ഗാന്ധിജിയുടെ ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ ഓരോ ദിനത്തിലുണ്ടായ സംഭവവികാസങ്ങൾവരെ മന:പാഠമാണ്. കണക്കുമാഷായ കണാരൻ മാഷ് പൂജ്യം എഴുതുന്നതുപോലും ഗാന്ധിജിയുടെ തലപൊലെയാണ്... അത്രയ്ക്ക് ഗാന്ധിഭക്തൻ.  പുഴയിൽ പോയി കുളിച്ചാലും ഇരുമ്പുതൊട്ടിയിൽ  വെള്ളം കോരിവച്ച് കുളിക്കും തുണിയലക്കുന്നതും പുഴ മലിനമാക്കാതെയാണ്.. ജലം വായു മണ്ണ് അന്തരീക്ഷം എന്നില മലിനമാകാതെ ഗാന്ധിയുടെ ആഹ്വാനങ്ങളനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്നയാളാണ്. എന്തിനേറെ തികഞ്ഞ ഒരു ഗാന്ധിഭക്തയെ കണ്ടെത്താനാകാത്തതിനാൽ വിവാഹം പോലും വേണ്ടെന്നുവച്ചു ശ്രീമാൻ.. മൂവർണ്ണപതാക കണ്ടാൽ (അതിനകത്ത് അശോകചക്രമാണോ കൈപ്പത്തിയാണോ എന്നെന്നും നോക്കാതെ) സല്യൂട്ടടിച്ച് നിൽക്കും പരിസരം നന്നെങ്കിൽ ദേശഭക്തിഗാനവും പാടുമായിരുന്ന സാധ്വികനായ ഈ കണക്കുസാറിനെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ സ്കൂളിലേക്ക് സ്ഥലംമാറ്റുകയായിരുന്നത്രെ...  അതിനുപിന്നിലും രസകരമായ ഒരു കഥയുണ്ടത്രെ.. വടക്കൻമലബാറിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ വാദ്ധ്യാരായിരുന്ന കണാരൻ മാഷിന്റെ അതികലശ

#പഥികവ്യഥയുടെ_പരിഭവങ്ങൾ °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° നിള, നിശ്ചലമായൊരു ലിഖിതം പോലെ  ഒഴുക്കുനിർത്തിയിരുന്നു.. കുഞ്ഞോളങ്ങളിൽ തൊങ്ങൽതുന്നിയ  പുള്ളിവാലൻ മാനത്തുകണ്ണികളും...! മണൽത്തരികളിൽ പെരുവിരലെഴുതിയകാവ്യം മായ്ക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ കുഞ്ഞോളങ്ങളകന്നൊഴുകി.. നെടുനിശ്വാസങ്ങളെ ആവാഹിച്ചുപറന്നകാറ്റ്, നിന്റെ ജാലകവിരിക്കപ്പുറം പതുങ്ങി നിന്നത് നീയറിഞ്ഞോ.. പുതുമഞ്ഞിൻ കണങ്ങളെ പുല്കി മടങ്ങിയ കാറ്റ് പനിമതിയോടായി പതിയെ മൊഴിയുന്നുണ്ട് പഥികവ്യഥകളുടെ പരിഭവങ്ങൾ...          #ശ്രീ

  പരമ്പരാഗത ശൈലിയിൽ തന്നെ കഥ തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു കാരണം കഥയ്ക്ക് കടപ്പാട് ഈസോപ്പിനോടായതിനാൽ.. ( ഒരുപക്ഷേ എല്ലാ നാടൻകഥകളുടെയും റോയൽറ്റി ഈസോപ്പിന് ആരോ മുന്നേതന്നെ ചാർത്തിയിരിക്കയാണ്) ഒരിക്കൽ ഒരിടത്ത് എന്നതിനുപകരം വർത്തമാനകാലത്തിലാണ് കഥ സംഭവിക്കുന്നതെന്ന വ്യത്യാസം ആദ്യമേ അറിയിക്കുകയാണ് അനുവാചകർ സഹകരിക്കുക.  നിറയെ മീനുകളുള്ള ഒരു കുളമുണ്ടായിരുന്നു നാട്ടിൽ.. പുള്ളിവാലനും മാനത്തുകണ്ണിയും എന്നുവേണ്ട  സകലമാന മത്സ്യാവതാരങ്ങളുടെയും അംശജന്മങ്ങൾ ഏറെ സൗഹാർദ്ദത്തോടെയും സമാധാനത്തോടെയുമാണ് ആ കുളത്തിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. പ്രകൃതി എപ്പോഴും ആ കുളത്തിന്റെ ആവാസവ്യവസ്ഥയെ തനതായി നിലനിർത്തിയിരുന്നതിനാൽ മത്സ്യങ്ങൾ ഒരിക്കൽപോലും ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ആകുലപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. കാലം കടന്നുപൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു കടുത്തവേനലിൽ ജലനിരപ്പ് താഴ്ന്ന് അപകടമാകുന്നവിധമാകുന്നതിനുമുമ്പ് തന്നെ വേനൽമഴകൊണ്ടും അതിവർഷത്തിന്റെ തിരതള്ളലിൽ ജീവനുകൾ കുളത്തിനു കരകവിയുന്ന ജലത്തിനൊപ്പം പുഴയിലേക്കൊഴുകിപ്പോകാതിരിക്കാൻ, ഇടനേരം മഴ അവധിയെടുത്തും ഈശ്വരൻ ആ കുളത്തിനെയും അവിടുത്തെ ജീവജാലങ്ങളെയും സംരക്ഷിച്ചുപോന്നു.  ഒരുദിവസം പുലർച്ചെ കുളത്തിലെ മത്സ്യങ്ങൾ പുതിയൊരു

നഷ്ടബിന്ദുക്കൾ ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ തപസ്സൊടുങ്ങിയനാളിലാണ് നിമ്നോന്നതങ്ങളുടെ അഹങ്കാരത്തള്ളലിൽ മലനിരകൾതാണ്ടി ഇരുൾഗർത്തച്ചുഴികളിലിടറാതെ നീയെന്നരികിലണഞ്ഞത്.. കർമ്മസുകൃതം; നിന്നെയെന്റെ മാറോടടക്കുവാൻ ഒഴുക്കുനിർത്തി ഞാൻ നിശ്ചലമായപ്പോൾ, ആകാശനീലിമ വിശ്വാസനിറംപകർന്നനാൾ ആഴക്കടലെന്നെന്നെയേവരും പേരുവിളിച്ചു. കാറ്റിന്റെ ആശയങ്ങൾ തിരമാലകളായെന്നെ ഉണർത്തവേ, ജലബിന്ദുവൊന്നുപോലുമടരാതെ തിരികെ വിളിച്ചെന്റെ മാറിലേക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും... മണൽത്തരികളിലൂടൂർന്ന് തെരഞ്ഞുതെരഞ്ഞുവന്നുനീ... നെടുംതാപമേറ്റെന്റെ നെറുകയിൽ നിന്ന് നിശ്വാസനീരാവിയായി പോകതെങ്ങാണ് നീ..? പോകുവതെങ്ങനെയാണ്..! കൊടുങ്കാറ്റുകൾ നിലതെറ്റിവീഴുമ്പോൾ... ഉയരങ്ങളിലെ മഴമേഘങ്ങൾ നിന്റെ കിന്നരികളിലേവ- മംഗുലീലാളനമാകുമ്പോൾ.. പെരുമഴയായ് പൊഴിയുകനീ ഇരുൾ വനാന്തരങ്ങളിലല്ല നിത്യവേനലിൻ മരുഭൂവിലുമല്ല.. മഞ്ഞുമൂടി മരവിച്ച ചേതനകൾ പൂക്കാൻമറന്ന മലനിരകളിലുമല്ല..... എന്റെ ജലബിന്ദുക്കളേ, ഇവിടെ... ആകാശനീലിമയേറ്റ് കൊടുംതപം ചെയ്യുന്ന എന്റെ വിരിമാറിലേക്ക് പൊഴിയണം വീണ്ടും.. ഗദ്ഗദങ്ങളടക്കിവച്ചൊരു വാക്ക് പതിയെ പറയണമന്നുനീ... ചെവിയോർത്തിരിക്കുമിവിടെ ഒഴുക്കുനിർത്തി ശാന്തമായ് നിന്നെയിനിയും