ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

കിഴക്കു മഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പുമാറ്റി പുറത്തു തലനീട്ടി നോക്കുന്നു പൂക്കൾ തുടുത്ത പെണ്ണിന്റെ കവിൾത്തടങ്ങൾ നനഞ്ഞ  പൂഞ്ചേല പുതച്ചപോലെ...                  #sree

അതു നീ തന്നെയാകുമെന്നു ഞാനെത്ര കരുതിയെന്നോ... നിന്റെ വസ്ത്രാഞ്ചലം ചെറുകാറ്റിലുലഞ്ഞത് മാലാഖ ചിറകെന്നു ഭ്രമിച്ചു..

ഇലയേതും പൊഴിച്ച് ശിശിരത്തിൽ സ്വതന്ത്രമാകുന്ന വൃക്ഷം പോലാണ് നിദ്രയിലാഴുന്ന മനസ്സ്.. ചിന്തകളുടെ കടിഞ്ഞാണൂരി അവയെ സ്വൈര്യവിഹാരത്തിന് വിട്ട്.  പുലരുമ്പോൾ ബാധ്യതയ...

#നീയറിയുന്നുവോ. ഓരോ സുപ്രഭാതങ്ങളെയും വരവേൽക്കവെ, എന്റെ തൂലികയിലാദ്യം വിരിയുന്നത് ഒരു ശുഭദിനാശംസ തന്നെയാണ്... അനന്തതയിലേക്കാ വായുദൂതുകൾ വിക്ഷേപിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ...

പേരുപോയവൻ. നിഴലുപാതി പകുത്തു വെയിലിന്, പകുതിയേകി നെടുകെ മുറിച്ചതും പകലുറങ്ങിയിരുണ്ടതും രാത്രികള- കലെയെങ്ങോ നിഴൽ കണ്ടുപാഞ്ഞതും. അറിയുവാനെനിക്കായില്ല തെല്ലുമീ കനവുപോലും കടംവരാകണ്ണിലെ, തിമിരബിന്ദുവാ കാഴ്ച മറച്ചന്നാ- തിരിതെളിക്കാതെ സന്ധ്യയും മാഞ്ഞുപോയ്. ഒരു തരിവെട്ടമുള്ളിൽ മുളയ്ക്കുന്നു ചിറകു പൂട്ടിടാറായൊരെൻ പ്രാണനിൽ നിലയുറയ്ക്കാതെ കാഴ്ചകൾ മങ്ങുന്നു തിരി തെളിഞ്ഞതെൻ നെഞ്ചിലെന്നറിയാതെ ചിലതു ചൂണ്ടാതിരിക്കുവാനായിടാം വിരലു ചേർത്തണച്ചൊറ്റനൂലാലാരോ ഉദരമദ്ധ്യേ പിടച്ചടക്കീടുന്നു. മരണഗന്ധം മനംപുരട്ടീടാതെൻ ഘ്രാണസുഷിരങ്ങൾ നന്നായടയ്ക്കുന്നു. ചിലതു ചൊല്ലുവാനുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാരോ വായ്തുറക്കാതെ ചിബുകം കെട്ടുന്നു വാക്കു പണ്ടേ മറന്ന മനസ്സിന്റെ നാക്കു ബന്ധിച്ചതെന്തെന്നതിശയം കാടണഞ്ഞ മനസ്സു കടംകൊണ്ട, കാനനത്തിന്റെ ഭാവം വെടിഞ്ഞിതാ ആവനാഴിയൊഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായ് പേരുപോലുമുപേക്ഷിച്ചിരിപ്പു ഞാൻ.                                                   #ശ്രീ.

നിശ്ശബ്ദത , ശബ്ദമില്ലായ്മയുടെ പര്യായമല്ല അക്ഷരങ്ങളുടെ ശൂന്യതയാണ്.. ചിലപ്പോഴെല്ലാമത് വിശ്വസൗന്ദര്യമാണ് ശബ്ദങ്ങളെല്ലാമെടുത്ത്.. പടിയിറങ്ങേണ്ട സമയമായിരിക്കുന...

ഇരവിൽ ഹിമബിന്ദു ചൂടി നിൽക്കും, പ്രിയ നറുസൂനമേ നിനക്കെന്തു ഭംഗി. മുടിയീറനിട്ടൊരു പെൺകൊടിപോൽ നിന്റെ മുഖഭംഗി പാതി മറച്ചതെന്തേ..                    ശ്രീ.         

#മൽസഖിക്കൊരീണം ഒരുദിനംപോലും പിരിയാതെ, നമ്മിലൂ- ടൊരുപാട് വർഷം കടന്നുപോയീ.. ഋതുഭേദമെത്ര പരസ്പരം ഭൂമിയിൽ ഇടവേള തെറ്റിച്ചണഞ്ഞെങ്കിലും, പരിഭവം കോർത്തും പലനന്മ ചേർത്ത...