ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

കിഴക്കു മഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പുമാറ്റി പുറത്തു തലനീട്ടി നോക്കുന്നു പൂക്കൾ തുടുത്ത പെണ്ണിന്റെ കവിൾത്തടങ്ങൾ നനഞ്ഞ  പൂഞ്ചേല പുതച്ചപോലെ...                  #sree

അതു നീ തന്നെയാകുമെന്നു ഞാനെത്ര കരുതിയെന്നോ... നിന്റെ വസ്ത്രാഞ്ചലം ചെറുകാറ്റിലുലഞ്ഞത് മാലാഖ ചിറകെന്നു ഭ്രമിച്ചു..

ഇലയേതും പൊഴിച്ച് ശിശിരത്തിൽ സ്വതന്ത്രമാകുന്ന വൃക്ഷം പോലാണ് നിദ്രയിലാഴുന്ന മനസ്സ്.. ചിന്തകളുടെ കടിഞ്ഞാണൂരി അവയെ സ്വൈര്യവിഹാരത്തിന് വിട്ട്.  പുലരുമ്പോൾ ബാധ്യതയാകാത്ത സ്വപ്നങ്ങളെ താലോലിക്കുന്നു.. പ്രിയമിത്രമേ.. ശുഭരാത്രിയോതുന്നു #sreekumarsree.

#നീയറിയുന്നുവോ. ഓരോ സുപ്രഭാതങ്ങളെയും വരവേൽക്കവെ, എന്റെ തൂലികയിലാദ്യം വിരിയുന്നത് ഒരു ശുഭദിനാശംസ തന്നെയാണ്... അനന്തതയിലേക്കാ വായുദൂതുകൾ വിക്ഷേപിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നിന്നിലെത്തിച്ചേരുവതെത്ര..? നീ സ്വീകരിക്കുവതെത്ര...? മടങ്ങിയെത്തുവതിലൊന്നിലും നിന്റെ കൈയൊപ്പുചാർത്തിയവയില്ലല്ലോ. ചികഞ്ഞുമടുത്തുവെങ്കിലും അസ്തമിക്കാത്ത പ്രതീക്ഷയാണ് എന്റെ പ്രഭാതങ്ങൾ. ജീവാങ്കുരങ്ങൾ തേടിയലയുന്ന പേടകയാത്രകൾക്ക് കൂട്ടിരിക്കുന്ന പരീക്ഷകനാണെന്റെ മനസ്സ്. ഒരടയാളസന്ദേശത്തിന് കാത്തിരിക്കുന്നവൻ.                     #ശ്രീ.19th octo.17

പേരുപോയവൻ. നിഴലുപാതി പകുത്തു വെയിലിന്, പകുതിയേകി നെടുകെ മുറിച്ചതും പകലുറങ്ങിയിരുണ്ടതും രാത്രികള- കലെയെങ്ങോ നിഴൽ കണ്ടുപാഞ്ഞതും. അറിയുവാനെനിക്കായില്ല തെല്ലുമീ കനവുപോലും കടംവരാകണ്ണിലെ, തിമിരബിന്ദുവാ കാഴ്ച മറച്ചന്നാ- തിരിതെളിക്കാതെ സന്ധ്യയും മാഞ്ഞുപോയ്. ഒരു തരിവെട്ടമുള്ളിൽ മുളയ്ക്കുന്നു ചിറകു പൂട്ടിടാറായൊരെൻ പ്രാണനിൽ നിലയുറയ്ക്കാതെ കാഴ്ചകൾ മങ്ങുന്നു തിരി തെളിഞ്ഞതെൻ നെഞ്ചിലെന്നറിയാതെ ചിലതു ചൂണ്ടാതിരിക്കുവാനായിടാം വിരലു ചേർത്തണച്ചൊറ്റനൂലാലാരോ ഉദരമദ്ധ്യേ പിടച്ചടക്കീടുന്നു. മരണഗന്ധം മനംപുരട്ടീടാതെൻ ഘ്രാണസുഷിരങ്ങൾ നന്നായടയ്ക്കുന്നു. ചിലതു ചൊല്ലുവാനുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാരോ വായ്തുറക്കാതെ ചിബുകം കെട്ടുന്നു വാക്കു പണ്ടേ മറന്ന മനസ്സിന്റെ നാക്കു ബന്ധിച്ചതെന്തെന്നതിശയം കാടണഞ്ഞ മനസ്സു കടംകൊണ്ട, കാനനത്തിന്റെ ഭാവം വെടിഞ്ഞിതാ ആവനാഴിയൊഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായ് പേരുപോലുമുപേക്ഷിച്ചിരിപ്പു ഞാൻ.                                                   #ശ്രീ.

നിശ്ശബ്ദത , ശബ്ദമില്ലായ്മയുടെ പര്യായമല്ല അക്ഷരങ്ങളുടെ ശൂന്യതയാണ്.. ചിലപ്പോഴെല്ലാമത് വിശ്വസൗന്ദര്യമാണ് ശബ്ദങ്ങളെല്ലാമെടുത്ത്.. പടിയിറങ്ങേണ്ട സമയമായിരിക്കുന്നു ഇരവിലല്പംകൂടി നടക്കാനൊരു- ചൂട്ടുകറ്റ ഇടംകൈയിൽ കരുതുകയാണ്.. ക്ഷമിക്കുക, നീകേട്ടസ്വരം നീട്ടിവീശുന്ന കറ്റത്തീയുടെ സീൽക്കാരമാണത്... ഞാനിപ്പോഴും നിശ്ശബ്ദനാണ്...        ശ്രീ.

ഇരവിൽ ഹിമബിന്ദു ചൂടി നിൽക്കും, പ്രിയ നറുസൂനമേ നിനക്കെന്തു ഭംഗി. മുടിയീറനിട്ടൊരു പെൺകൊടിപോൽ നിന്റെ മുഖഭംഗി പാതി മറച്ചതെന്തേ..                    ശ്രീ.         

#മൽസഖിക്കൊരീണം ഒരുദിനംപോലും പിരിയാതെ, നമ്മിലൂ- ടൊരുപാട് വർഷം കടന്നുപോയീ.. ഋതുഭേദമെത്ര പരസ്പരം ഭൂമിയിൽ ഇടവേള തെറ്റിച്ചണഞ്ഞെങ്കിലും, പരിഭവം കോർത്തും പലനന്മ ചേർത്തുമീ പകലുകളിരവുകൾ പോയിടുമ്പോൾ, പ്രിയമേ നിനക്കായിമാത്രമിന്നേകുന്നെൻ അകമേ നിറയുന്ന പ്രിയജീവിതം.. പകലുകൾ ശാന്തമായെങ്കിലീയിരവുകൾ നറുനിലാപ്പാലൊളി തൂകിയെങ്കിൽ, എന്ന്, ദിനമെത്രനേരം നിനച്ചു നീയോർക്കുക, ഇഹലോകജീവിതമിത്രയത്രേ.. നിമിഷാന്തരങ്ങളിലീശ്വരൻ ദു:ഖവും സുഖവും പകരുന്നു രാപകൽപോൽ. പതറേണ്ടതില്ലയീ ഗ്രീഷ്മം കഴിഞ്ഞങ്ങ് സുഖദമാമൊരു സന്ധ്യ വന്നുചേരും. ഒരുതുഴയേന്തിയ ദിനമോർക്ക മൽസഖീ.. 'അരുമയെ' നീ തന്ന ദിനമോർക്കുക.. നറുനിലാപുഞ്ചിരി തൂകിയാ ചെറുസൂന- മരുമയായ് മേവുന്ന രസമോർക്ക നീ.. ചെറുജീവവാടിയിൽ പ്രിയനവനീശ്വരൻ പ്രിയമായി പകരുന്ന സുഖമേർക്ക നാം ചെറുതാകുമെങ്കിലും അവയെന്നുമീശ്വരൻ അരുമയായ് തന്നതാണെന്നോർക്കണം നീർമണി തുടയ്ക്കുകക്കണ്ണിലെന്നുമൊ- രരുമക്കിനാവു കൊളുത്തീടുക... പുലരട്ടതിൻപ്രഭ എന്നെന്നുമീ വീട്ടിലുണരട്ടെ- നന്മതൻ  പൊൻപ്രഭാതം.               #ശ്രീ..