ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

കുഴികുത്തി നീരൂറ്റി നൂറ്റാണ്ടുകാലമായ് അനുവാദമേതുമില്ലാതെ,  ഇനിയെത്ര കാലമെൻ ജഡരാഗ്നി അണയുവാൻ തെളിനീരു പകരുമീയമ്മ.

പ്രാർത്ഥന °°°°°°°°°°°° പകലുകൾ ശാന്തമായെങ്കിൽ...  രാത്രികൾ ആർദ്രമായെങ്കിൽ ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിക്കാൻ പ്രകാശവീചികൾക്കാകാതായെങ്കിൽ അക്ഷരങ്ങൾ ഹിമമുരുക്കുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ നിറയാതിരുന്നെങ്കിൽ വസന്തങ്ങളിൽ കോകിലനാദമുയരാതിരുന്നെങ്കിൽ നോവുകളിൽ സുഖസ്പർശ- സാന്ത്വനലേപനമകന്നെങ്കിൽ... കാത്തിരിപ്പിന്റെ ശുഭാപ്തികൾക്ക് പൂർണ്ണവിരാമങ്ങളില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ.. പൂർണ്ണചന്ദ്രന്റെ പനീർമഴയിൽ  കുളിർകണം തൂവാതിരുന്നെങ്കിൽ.. ഇല്ലായെങ്കിൽ....... എന്റെ കണ്ണുകൾ കുത്തിമുറിക്കൂ.. വിശ്വസൗന്ദര്യം ഞാൻ കാണാതിരിക്കട്ടെ.. എന്റെ കാതുകളിൽ ഈയമുരുക്കിയൊഴിക്കൂ... മധുസ്വരം എനിക്കന്യമാകട്ടെ.. എന്റെ നാവ് നാലായി ഛേദിക്കൂ.. എന്റെ പ്രേമം ഞാനുരിയാടാതാവട്ടെ.. എന്റെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളും ബന്ധിക്കുക ഞാൻ ഞാനല്ലാതലയട്ടെ...  ഇനി, എന്റെ ശവക്കല്ലറയുടെ മേൽഫലകം നാമലിഖിതമില്ലാത്തതായിരിക്കട്ടെ എന്നെയാരും അറിയാതിരിക്കട്ടെ..  കല്ലറഭിത്തികൾ അതാര്യമാക്കുക, എന്നെ ആരും  കാണാതെയുമിരിക്കട്ടെ. തിരുശേഷിപ്പുകൾ തച്ചുടയ്ക്കുക, സ്മരണകൾ വിസ്മരിക്കപ്പെടട്ടെ.                                April 27, 2016                              Picture creation my daughter nidhikarthika 2n

നേരായി നടക്കണം നേര് തന്നെ പറയണം നേര് മാത്രം ചെയ്യണം നേരമില്ലാത്ത നേരത്തും നേരിനായ് ജയ് വിളിക്കണം

വേനൽ ചിന്തകൾ

ആത്മാർത്ഥമല്ലാത്തത് നിലനിൽക്കുകയില്ല

ഒരു നാവും വരളാതെ കാക്കണം നാടിന്റെ കതിരു കരിയാതെ പോറ്റിയെടുക്കണം

ആരാണാദ്യമുണ്ടായത് അമ്മയോ കുഞ്ഞോ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ

ഉപേക്ഷിച്ച പൂഞ്ചിരികൾ എനിക്ക് സമ്മാനിക്കരുത് തിരിച്ചെടുക്കാനാകണം പുഞ്ചിരികൾ വിതയ്ക്കേണ്ടത്

ആകാശം കാണാതെ ഞാൻ കാത്ത മയിൽപ്പീലിത്തുണ്ട് പെറ്റുപെരുകാത്ത എന്റെ നൊമ്പരം മർമ്മരമില്ലാതെ പെയ്ത വേനൽ മഴയിൽ കുതിർന്ന് ചൂടാതെപോയ പനിനീർപ്പൂവ് നിന്റെ നൊമ്പരങ്ങൾ ഇരു നൊമ്പരങ്ങൾക്കിടയിലെവിടെയോ... എന്നോ.. നമ്മളിലൊരാൾ മറന്നുവച്ചൊരു വാക്ക്... നിശ്ശബ്ദം കണ്ണീർ പൊഴിക്കുകയാവും.

അമ്മയില്ലാത്ത  വിഷു. കണ്ണുപൊത്തിക്കളിപ്പിച്ചു പണ്ടമ്മ, കണ്ണനിപ്പോൾ വരുമെന്ന വാക്കിനാൽ. കണ്ടതില്ല ഞാൻ കണ്ണനെയെന്നല്ല, നീലവർണ്ണന്റെ ലീലകളൊന്നുമേ. വക്കടർന്നവാക്കെ- ന്തിനായന്നമ്മ മുറ്റുവാത്സല്യമോടെ- പ്പറഞ്ഞുപോയ് കളളമാണ് പറഞ്ഞ- തെന്നോർത്തോർത്ത് നെഞ്ചുപൊട്ടി- പ്പിരിഞ്ഞതാണോയിനി, നേരുചൊന്നതാണമ്മ യെന്നാകിലാ, നേരുചൊല്ലാത്ത ചെല്ലക്കിടാവിനെ വെണ്ണയൂട്ടുവാൻ പോയതുമായിടാം. ആയതെങ്കിൽ വരുമെന്ന് നിശ്ചയം ആമടിയിലിരുത്തി മയക്കുവാനായിരം കഥാമുത്തുമായെന്നേലു- മായതിന്നു ഞാൻ കാത്തിരുന്നീടുന്നു. വന്നിടാമൊരു പൊൻവിഷുനാളിലാ- പൂക്കണിയേകി കൂടെ വിളിക്കുവാൻ കാത്തിരിക്കയാണിന്നും കണിയുമായ് കണ്ണുപൊത്തുവാന- മ്മയില്ലാത്ത ഞാൻ. Sreekumarsree.  14/4/16.

കണ്ടുമുട്ടേണമെന്നെങ്കിലും കണ്ണിൽ വർണ്ണമൊഴിയുന്ന കാലത്തിലെങ്കിലും ചിന്തമുട്ടുന്ന നേരത്ത് ഞാനൊരു- ചില്ലുകൂട്ടിലെ ചിത്രമാകും മുമ്പേ.

നഗരപ്പുളപ്പിന്റെ ഓരങ്ങളിൽ വർണ്ണങ്ങൾക്ക് ചാരുതയേകാൻ നിറംകെട്ടുപോയ ജന്മങ്ങൾ. തിരിഞ്ഞുനോക്കിയാൽ നിനക്കവരെ കാണാനാവില്ല. തിരഞ്ഞുതന്നെ നോക്കണം. കാരണം നിയോൺ ലൈറ്റിന്റെ നിഴൽപ്പാടുകളിൽ അവരെ ഒളിപ്പിച്ചുവച്ചിരിക്കയാണ്.     Sreekumarsree

വർണ്ണവെറിയന്മാരോട്

മരമൊഴി വഴിയരികിൽ കിളിർത്ത അത്തിമരമാണ് ഞാൻ മാതൃവൃക്ഷത്തെ ഞാനറിയുകയില്ല തായ്വൃക്ഷമാണ് ഞാൻ സന്തതികളെയും ഞാനറിയുകയില്ല.. കടപ്പാടിന്റെ കടക്കെണിയില്ല പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ചങ്ങലവളളികളില്ല. ദൗർബല്യങ്ങളുടെ അഴുക്കുചാൽ നീന്താനുമില്ല. വിവേകവും വിജ്ഞാനവും ദൈവം എന്നെയേല്പിച്ചില്ല. അതിനാലാവും അവയുടെ സൃഷ്ടികൾ കടമയും മമതയും എന്റെ സിരകളിലില്ല. അതിജീവന സമരത്തിൽ ഞാൻ  വലിച്ചെറിഞ്ഞ വാക്കാണ് വിനയം നോവാണ് സ്നേഹം.                    Sreekumarsree.

കാറ്റാടി

കഴിഞ്ഞാണ് വിട്ടവർ

സാമ്രാജ്യം നഷ്ടമായ രാജാവിനെക്കാൾ ദുഖിതൻ കളിപ്പാട്ടം നഷ്ടമായ കുട്ടിയാണ്.

അക്ഷരം സുരക്ഷിതം