അകമലരി
അകമലരി (വാമൊഴിയിൽ നിന്നൊരു കഥ) കൂരൻകാവിലേക്ക് ആരും വരാറില്ല.. വന്നാൽപോലും ആളും ബഹളവുമായേ വരൂ... കുറഞ്ഞത് പത്തുപതിനഞ്ചുപേരും വെട്ടവുമില്ലാതെ അതും പട്ടാപ്പകൽ. ഇടതൂർന്ന ചൂരലും ചാരും മാത്രമല്ല തറയിലെല്ലാം ഉഗ്രനാഗത്താന്മാരുടെ വാസമാണ്.. കാവിലെ കൂരനോ..?, പകലുപോലും നാഗങ്ങളെ തോളിൽ ചുറ്റി തീക്കണ്ണുതുറന്നിരിക്കും.. ഉച്ചവെയിലിനെക്കാൾ ചൂടുണ്ടാവുമപ്പോൾ കാവിന്... എന്നാലോ, തുള്ളിപ്രകാശമുണ്ടാകില്ല കാവിൽ..!! കൂരൻകാവിലേക്ക് ആർക്കും പ്രവേശനമില്ല അഥവാ കയറിയവരാരും പുറത്തുവന്നിട്ടില്ല..! നൂറ് കാതമകലെക്കൂടിപ്പോലും വയറ്റിച്ചൂലികൾപോകില്ല പോയാൽ വയറുകീറി, ചോരതൂറിചാവ്.. കുട്ടികൾ അങ്ങോട്ട് നോക്കാറേയില്ല നോക്കിയാൽ മണ്ടകരിഞ്ഞ് ബുദ്ധിനശിച്ച് മണ്ടിനടക്കും പിന്നുള്ളകാലം.. ൠതുമതികൾ കാവിന്റെ, കൂരൻതമ്പിരാന്റെ പേരുപോലും മിണ്ടരുത്... മിണ്ടിയാൽ പിന്നെ തമ്പിരാന്റെ പെണ്ണ്, ഒടുവിൽ കാലിൽ ചങ്ങലകോർക്കയേ നിർവ്വാഹമുള്ളൂ... പാമ്പും കുറുനരിയും മാത്രമുള്ളകാവ് വടവൃക്ഷങ്ങൾ നിറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കൂമൻപോലും പറക്കില്ല കൂരൻകാവിൽ, എന്നിട്ടും പൊലർന്നിട്ട് അധികനാഴികയാകുംമുമ്പ് എന്താണ്.. കാവിലേയ്ക്കൊരു കൂട്ടത്തിന്റെ ബഹളം.. വരുന്നവർ കാവിന്റെ തെക്കേമൂല