കൃഷ്ണപക്ഷം 15

സർഗ്ഗം 15

സുധാമ

ബാല്യകാല സന്തനായ സുധാമയും

ദിവ്യപുരുഷനായ കൃഷ്ണനും

സന്ദീപനി മഹർഷിയുടെ ആശ്രമത്തിൽ

വിദ്യാഭ്യാസകാലത്ത് സഹപാഠികളായിരുന്നു.

പാവപ്പെട്ട ബ്രാഹ്മണപുത്രനായ സുധാമ

ദയയും വിനയവും നിറഞ്ഞവനായിരുന്നതിനാൽ കൃഷ്ണൻ അവനെ ഹൃദയംകൊണ്ട് സ്നേഹിച്ചു.

കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ധനസമ്പത്തില്ലാതെ, സുധാമയുടെ കുടുംബം ക്ഷാമത്താൽ ബുദ്ധിമുട്ടി. അയാളുടെ ഭാര്യ ഒരുനാൾ കണ്ണുനിറഞ്ഞ് പറഞ്ഞു:

“കൃഷ്ണൻ ഇപ്പോൾ ദ്വാരകാധിപതിയല്ലേ. പ്രിയപതീനീ അവനെ കാണുക. നീ പറഞ്ഞ സൗഹൃദം സതൂയമെങ്കിൽ അവൻ നമുക്കൊരു സഹായം ചെയ്യും.”

സുധാമയുടെ ഹൃദയം വിറച്ചു:

“എന്റെ പ്രിയസുഹൃത്തിനോട്

ധനം ചോദിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ?”

എങ്കിലും ഭാര്യയുടെ അഭ്യർത്ഥന കേട്ട്

അവൻ യാത്രയായി.

കൊണ്ടുപോകാൻ ഒന്നുമില്ലാത്തതിനാൽ

ഭാര്യ അവൽ/അരിപ്പൊടിയുടെ ചെറിയൊരു പൊതി നൽകി:

“ഇത് എങ്കിലും സുഹൃത്തിന് സമ്മാനമാക്കുക.”സുധാമ ആ പൊതി കരുതിക്കൊണ്ട്

ദ്വാരകയിലെത്തി.

ദ്വാരകയിൽ എത്തിയ സുധാമയെ കണ്ടപ്പോൾ

കൃഷ്ണൻ സിംഹാസനം വിട്ട് എഴുന്നേറ്റു,

സുഹൃത്ത് തന്റെ കരങ്ങളിൽ ചേർത്തു. അവന്റെ കാലുകൾ കഴുകി,

തനിക്കൊപ്പമിരുത്തി. കൃഷ്ണചരിതത്തിൽ സദാ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന കൃഷ്ണൻ ഒരിക്കൽ മാത്രമാണ് കണ്ണുനനച്ചത്.. അതു തന്റെ ബാല്യകാല സുഹൃത്തുമായുള്ള പുനസമാഗമത്തിലായിരുന്നു.

രുക്മിണി വേഗമെത്തി

അവർക്കു സേവനം ചെയ്തു.

 വലിയ കാഴ്ചകൾ കണ്ട സുധാമ നിസ്സാരമായ ആ സമ്മാനം കണ്ണനു നൽകാൻ മടിച്ചു എന്നാൽ കൃഷ്ണൻ സുധാമയുടെ കൈയിലെ ചെറുപൊതി കണ്ടു. 

സ്നേഹത്തോടെ തുറന്നപ്പോൾ, അതിൽ കുറച്ചു അവൽ കണ്ടു.

കൃഷ്ണൻ ആഹ്ലാദത്തോടെ പറഞ്ഞു:

“എത്ര വിലപ്പെട്ട സമ്മാനം!

സുഹൃത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ്.”

അവൻ ഒരു പിടി അവൽ വായിലിട്ടപ്പോൾ

ദേവലോകം വരെ സമൃദ്ധിയായി.

(രുക്മിണി പറഞ്ഞു: “മതി, പ്രഭോ!

ഒരു പിടി കൊണ്ടു തന്നെ സുധാമിന്റെ ലോകം

സമ്പന്നമായി.”)

സുധാമ കണ്ണനോട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.

സ്നേഹത്തിന്റെ നിറവിൽ മാത്രം

അവൻ മടങ്ങി. പക്ഷേ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ

കണ്ടത്: പഴയ കുടിലും മാറി

സ്വർഗ്ഗസദൃശമായ ഭവനം!

ഭാര്യയും മക്കളും സന്തോഷത്തോടെ. സുധാമ മനസ്സിലാക്കി:

“എന്റെ സുഹൃത്ത് തന്നെയാണ്

ദിവസ്സുകളുടെ നാഥൻ.

എന്നാൽ അവൻ നൽകിയത്

ധനസമ്പത്ത് മാത്രമല്ല —

ഭക്തിസ്നേഹത്തിന്റെ അമൃതം തന്നെയാണ്.”

+++++++++++++++++++++++++

 ഭക്തന്റെ ലാളിത്യവും ദാരിദ്ര്യത്തിലും നിലനിൽക്കുന്ന വിശ്വാസവുമാണിവിടെ സുധാമ എന്ന കുചേലൻ...

സ്നേഹത്തിനുമുന്നിൽ ലോകത്തെ സമ്പത്തും ദിവ്യത്വവും സമർപ്പിക്കുന്ന ദൈവമാണ് ശ്രീകൃഷ്ണൻ

ഭക്തിയുടെ ഹൃദയാർത്ഥമായ സമർപ്പണമാണ് അവൽ പൊതി

1. സത്യസൗഹൃദത്തിന്റെ മഹിമ – സുധാമ കൃഷ്ണസ്നേഹത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് ദ്വാരകയിലെത്തിയത്. അവൻ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല, പക്ഷേ കൃഷ്ണന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സൗഹൃദം നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഇതിൽ നിന്ന് സൗഹൃദം ഭൗതികസഹായത്തിന് വേണ്ടിയല്ല, ആത്മബന്ധത്തിനായാണ്.

2. സമ്മാനത്തിന്റെ മൂല്യം മനസ്സിന്റെ ശുദ്ധിയിൽ – സുധാമ നൽകിയ ചെറിയൊരു പൊതി അവലാണ്. വസ്തുതയിൽ അത് വിലയില്ലാത്തത്. പക്ഷേ ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന് നൽകിയതിനാൽ കൃഷ്ണൻ അതിനെ അമൂല്യമായി കണ്ടു. ഇതിലൂടെ മനസ്സിന്റെ സത്യവും ഭക്തിയുടെ ശക്തിയും സമ്മാനത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ മൂല്യം തീരുമാനിക്കുന്നു എന്ന് കാണിക്കുന്നു.

3. ഭക്തിയിൽനിന്ന് സമൃദ്ധി – സുധാമ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലെങ്കിലും കൃഷ്ണൻ അവന്റെ ജീവിതം സമൃദ്ധമാക്കി. ഇതിലൂടെ പറയുന്നത്: ഭക്തിയും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞവർക്ക് ദൈവം അവശ്യമായത് തന്നെയും, ആത്മസന്തോഷം തന്നെയും നൽകുന്നു.

4. ദൈവത്തിന്റെ കൃപ – ദൈവം ഭക്തന്റെ ചെറിയ സമർപ്പണവും വലിയ അനുഗ്രഹമായി തിരിച്ചുനൽകുന്നു. ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ഒരുനമ്മുക്ക്, ഭൗതികമായ ധാരാളം പ്രതിഫലം ലഭിക്കാം, എന്നാൽ അതിലും ഉയർന്നത് ആത്മീയസന്തോഷമാണ്.

👉 ചുരുക്കം: സുധാമ–കൃഷ്ണസംഗമം സൗഹൃദത്തിന്റെ, ഭക്തിയുടെ, സത്യഹൃദയസമർപ്പണത്തിന്റെ, ദൈവകൃപയുടെ മഹിമയാണ് പ്രതിപാദിക്കുന്നത്.