കൃഷ്ണപക്ഷം -6
സർഗ്ഗം-6
ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരണം
കൃഷ്ണലീലകളിൽ അത്ഭുതവും ഭക്തിയും നിറഞ്ഞ ഒരു മഹാഗാഥയാണ്
ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരണം.
പ്രതിവർഷം ആഘോഷിക്കാറുള്ള ഗോകുല ഉത്സവ ദിനം.
ആ വർഷവും പതിവുപോലെ
ഗോപാലർ ഇന്ദ്രനെ പൂജിക്കാനായി ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങി...
എന്നാൽ ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു:
“അപ്പാ!
നന്ദദേവാ..!
മേഘങ്ങൾ മഴ കൊടുക്കുന്നത്
അവയെ ഗോവർദ്ധനഗിരി തടഞ്ഞ് തണുപ്പിക്കുന്ന സ്വഭാവം കൊണ്ടാണ്.
അത് ഇന്ദ്രന്റെ കരുണയല്ല.
നമുക്ക് മാരിയും തണലും സംരക്ഷണവും തരുന്നത്
ഗോവർദ്ധനപർവ്വതമാണ്
കാവുകൾക്ക് പുല്ലും
ഗോകുലത്തിന് ജലവും
അതാണല്ലോ സമ്മാനമായി കിട്ടുന്നതും ഗോവർദ്ധനകൃപ.
അപ്പോൾ നമ്മൾ പൂജിക്കേണ്ടത് തീർച്ചയായും ഗോവർദ്ധനത്തെയാണ്..
പൊതുവെ അത്ഭുതങ്ങൾ തീർത്ത കുട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ
ഗ്രാമത്തിന്റെ ഹൃദയം കീഴടക്കി.
ഇന്ദ്രപൂജ ഒഴിവാക്കി ആ വർഷം
ഗോവർദ്ധനപർവ്വതത്തെ പൂജിക്കാനവർ തീരുമാനിച്ചു..
ദേവേന്ദ്രൻ തന്റെ
ഭക്തിയും ശക്തിയും നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് കരുതി
ക്രോധാഗ്നിയിൽ വിറച്ചു.
“ഗോകുലവാസികൾ!
എന്നെ അവഗണിക്കുകയോ?
എന്റെ ശക്തി കാണിച്ചുതരാം.”
അവൻ
ഗജവജ്രം മുഴക്കി
കറുത്തമേഘങ്ങൾ വിടർത്തി.
പ്രളയ മഴ
ഗോകുലത്തെ മുക്കിത്തുടങ്ങി. നാഴികകൾകൊണ്ട് യമുന കരകവിഞ്ഞു.. ഗോക്കളെല്ലാം ഭയന്ന് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഓടാൻ തുടങ്ങി.. ജനം ഇനിയെന്ത് എന്ന് ഭാവിച്ച് നന്ദഗോപരുടെ രക്ഷകാത്തു..
അപ്പോൾ
കൃഷ്ണൻ ശാന്തനായി നിന്നു. പിന്നെ ഗ്രാമവാസികളെയും ഗോക്കളെയും ഗോവർദ്ധനഗിരിയുടെ അടുക്കലേക്ക് ആനയിച്ചു.
ഒരു ചെറുകൈ ഉയർത്തി
ഗോവർദ്ധനപർവ്വതം
ഒരു കുടപോലെ ഉയർത്തി!
“ഗോകുലക്കാർ!
ഭയപ്പെടരുത്.
എന്റെ കീഴിൽ വരൂ.
ഇവിടെ നിങ്ങൾക്ക് സുരക്ഷ.”
ജനം അത്ഭുതാരവോടെ അതു അനുസരിച്ചു...
മേഘമഴ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
പക്ഷേ ഗോകുലക്കാർ
കുട്ടികളുടെ കളിയെന്നപോലെ
കൃഷ്ണന്റെ കീഴിൽ സുരക്ഷിതമായി.
ഏഴ് ദിവസം —
കൃഷ്ണന്റെ ചെറുകൈയിൽ
ഗോവർദ്ധന നിലനിന്നു. ജനം ആ പർവ്വതത്തിനു താഴെ സൈരജീവിതം നയിച്ചു.. കൃഷ്ണൻ
കണ്ണുകളിൽ
സ്നേഹത്തിന്റെ ശാന്തപ്രകാശവുമായി അവർക്കു കാവലാളായി...
ഏഴ് രാത്രികൾക്ക് ശേഷം
ഇന്ദ്രന്റെ ക്രോധം ക്ഷീണിച്ചു.
അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു —
ഇവൻ സാധാരണ കുഞ്ഞല്ല,
വിശ്വനാഥൻ തന്നെയാണ്.
ദേവേന്ദ്രൻ വന്നു
കൃഷ്ണപാദങ്ങളിൽ വീണു:
“കൃഷ്ണാ!
എന്റെ അഹങ്കാരം തകർത്തവനേ,
ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തു.
നീ ലോകത്തിന്റെ രക്ഷകനാണ്.”
കൃഷ്ണൻ
സ്നേഹത്തോടെ ചിരിച്ചു:
“ഇന്ദ്രാ!
ഭക്തിയിൽ അഹങ്കാരം കലരരുത്.
ദേവനായാലും
നീ ധർമത്തിന് ശരണനായിരിക്കണം.”
ഇതൊന്നുമറിയാത്ത ഗ്രാമക്കാർ സന്തോഷത്തോടെ
കൃഷ്ണനെ ‘ഗോവർദ്ധനധാരി’
എന്ന് വിളിച്ചു.
മൃഗങ്ങളും കുട്ടികളും
ചിരിച്ചു ചാടിയാടി.
മാരിയൊഴിഞ്ഞ ഗോകുലത്തിന്റെ ആകാശത്ത് ദേവതകൾ
പുഷ്പവർഷം ചെയ്തു.
ഗോകുലത്തിന്റെ ഹൃദയം
കണ്ണന്റെ കീർത്തിയിൽ മുഴങ്ങി...
🙏
"ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരണം" ഒരു കഥ മാത്രമല്ല, അത് തത്ത്വചിന്തയുടെ മഹാഗ്രന്ഥം പോലെ വായിക്കാം.
#ഇന്ദ്രപൂജ — അഹങ്കാരത്തിന്റെ പ്രതീകം
ഇന്ദ്രൻ മഴകൊടുക്കുന്നവൻ എന്ന് മനുഷ്യർ കരുതുന്നു. എന്നാൽ മഴ പ്രകൃതിയുടെ നിയമമാണ്.
👉 ഇവിടെ ഇന്ദ്രൻ = അഹങ്കാരം, അധികാരം, ശക്തിയുടെ മദം.
ഗോകുലക്കാർ വർഷങ്ങളോളം ഭയത്താലും പതിവാലും ഇന്ദ്രപൂജ നടത്തി.
എന്നാൽ കൃഷ്ണൻ കാണിച്ചു തന്നത്:
“സത്യത്തെ കാണാതെ ഭ്രമത്തെയാണ് മനുഷ്യർ ആരാധിക്കുന്നത്.”
#ഗോവർദ്ധനപൂജ — പ്രകൃതിയുടെ മഹത്വം
കൃഷ്ണൻ കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോഴും ലോകത്തിനോട് പറഞ്ഞു:
"ജീവൻ നല്കുന്നത് പ്രകൃതിയാണ്, മലകളും നദികളും മരങ്ങളും.
അതുകൊണ്ട് മനുഷ്യൻ ആദരിക്കേണ്ടത് പ്രകൃതിയുടെ ശക്തിയെ."
👉 ഗോവർദ്ധനപർവ്വതം ഇവിടെ പ്രകൃതിയുടെ പ്രതീകം.
ജീവനുള്ളവർക്കു പുല്ലും വെള്ളവും തണലും നൽകുന്ന പ്രകൃതിയാണ് യഥാർത്ഥ ദൈവം.
അതുകൊണ്ട് കൃഷ്ണന്റെ സന്ദേശം: മൂല്യം വെറുമൊരു ദേവോപാസനയിൽ അല്ല, പ്രകൃതി സംരക്ഷണത്തിലാണ്.
#ഇന്ദ്രന്റെ കോപം — മനുഷ്യന്റെ പരീക്ഷണം
അഹങ്കാരം തകർക്കപ്പെടുമ്പോൾ പ്രതികാരം വരും.
ഇന്ദ്രൻ ഗോകുലത്തെ പ്രളയത്തിൽ മുങ്ങിക്കളയാൻ ശ്രമിച്ചു.
👉 ഇത് ജീവിതത്തിലെ പ്രതിസന്ധികൾ തന്നെയാണ്.
ഒരാളുടെ ധൈര്യവും ഭക്തിയും സത്യനിഷ്ഠയും പരീക്ഷിക്കാൻ ലോകം പലപ്പോഴും പ്രളയങ്ങളേകുന്നു.
#കൃഷ്ണന്റെ കൈ — ദൈവത്തിന്റെ കരുതൽ
കൃഷ്ണൻ ചെറിയ വിരൽകൊണ്ട് മല ഉയർത്തി കുടപോലെ പിടിച്ചു.
👉 ഇത് ദൈവത്തിന്റെ കരുതലിന്റെയും ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെയും പ്രതീകം.
ജീവിതത്തിലെ പ്രതിസന്ധികളിൽ മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിന്റെ സ്മരണയിലും സ്നേഹത്തിലും അഭയം പ്രാപിക്കുമ്പോൾ,
അവൻ ഏഴ് രാത്രി — ഏഴു കാലഘട്ടം — ഏതു കഷ്ടപ്പാടും സഹിച്ച് സുരക്ഷിതനാകും.
#ഇന്ദ്രന്റെ ശരണം — അഹങ്കാരത്തിന്റെ പരാജയം
അവസാനം ഇന്ദ്രൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു:
“ഇവൻ കുഞ്ഞല്ല, വിശ്വനാഥനാണ്.”
👉 സത്യത്തിന്റെ മുമ്പിൽ അഹങ്കാരം തകർന്നുതാഴും.
അത് മനുഷ്യന്റെ ആന്തരിക ആത്മാനുഭവമാണ് — ഞാനല്ല, നീയാണു (ദൈവം).
#ഗ്രാമത്തിന്റെആനന്ദം — സാംസാരിക ഭക്തിയുടെ വിജയം
ഗോകുലക്കാർ ഭയത്തിൽ നിന്ന് മോചിതരായി, കൃഷ്ണനെ "ഗോവർദ്ധനധാരി" എന്നു വിളിച്ചു.
👉 ഭക്തിയുടെ ശുദ്ധരൂപം ഇവിടെ തെളിഞ്ഞു —
“ഭയം വിട്ടു, സ്നേഹത്തിലൂടെയാണ് ദൈവത്തെ തിരിച്ചറിയേണ്ടത്.”
#സാരാംശം
ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരണം = പ്രകൃതിയുടെ സംരക്ഷണം + അഹങ്കാരത്തിന്റെ നിവാരണവും + ഭക്തിയുടെ ആത്മസാരവും.
മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ വരുന്ന പ്രളയങ്ങൾ (വ്യസനങ്ങളും കഷ്ടങ്ങളും)
ദൈവത്തിന്റെ കരുതൽ (അന്തരംഗവിശ്വാസം, ആത്മവിശ്വാസം) കൊണ്ട് തരണം ചെയ്യാം.
അഹങ്കാരമുള്ള ദേവനും ഒടുവിൽ സത്യത്തിനു മുന്നിൽ കീഴടങ്ങണം.
ഈ കഥ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്:
ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തുക പ്രകൃതിയിലൂടെയും, വിനയത്തിലൂടെയും, സ്നേഹത്തിലൂടെയുമാണെന്നാണ്..
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
Sreekumar Sree
Comments