കൃഷ്ണപക്ഷം സർഗ്ഗം - 2

സർഗ്ഗം -2

ദേവകീ-വസുദേവം

ഇതാ മഥുരാപുരിയിലൊരു മാംഗല്യം..

വരൻ.. മഥുരയുടെ രാജധാനിയിൽ

ശോഭയാർന്നവൻ വസുദേവൻ, സത്യവും ധർമ്മവും കൈകൊണ്ട

യദുകുലത്തിന്റെ അഭിമാനഗണം.

വധു.. രൂപഭാരതി നിറഞ്ഞു വന്ന

മഥുരരാജാവായ ഉഗ്രസേനന്റെ പുത്രി, ദേവകി..

ഗുണനിധിയും സൗമ്യതയുടെ ആരൂഢവുമായവൾ..

വസുദേവന്റെയും ദേവകിയുടെയും

വിവാഹമാണിന്ന്..

മഥുരാപുരി ആനന്ദസാഗരമായിരിക്കുന്നു..

വീഥികളിൽ പൂക്കൾ മഴയായിപൊഴിക്കുന്നു..

ശംഖഘോഷം മുഴങ്ങി, നാനാവിധ മേളഘോഷങ്ങളാലും നയനാമൃതമായ കാഴ്ചകളിലും കലാരൂപങ്ങളിലും കണ്ണുടക്കി ആബാലവൃന്ദം ജനങ്ങളും മധുരാപുരിയുടെ രാജാങ്കണത്തിലേക്ക്.. 

നഗരം ഉത്സവവേദിയായിരിക്കുന്നു..

ഋഷിവര്യന്മാരുടെ കാർമ്മികത്വത്തിൽ പഞ്ചാഗ്നിസാക്ഷിയായി ദേവകി വസുദേവന്റെ പ്രിയപത്നിയായി.. ഇനി ഏഴശ്വങ്ങളെ പൂട്ടിയ രാജരഥത്തിൽ നഗരപ്രഥക്ഷണം.. സുസ്മേര വദനയായി ദേവകി വസുദേവന്റെ കരംപിടിച്ച് രഥത്തിലേറി.. ഏതിനും പരികർമ്മിയെപ്പോലെ രഥത്തിനരികിൽ ആ ആനന്ദത്തിൽ

മിന്നൽപോലെ ജ്വലിച്ചുനിന്നു

കംസൻ,

ഉഗ്രസേനന്റെ സ്വന്തം പുത്രൻ.. രഥചക്രങ്ങളുരുവാനാരംഭിച്ചതേയുള്ളൂ... ആകാശസീമയിൽ നിന്നൊരു വെള്ളിടി.. ഒരു മേഘഗർജ്ജനം.. ഒരശരീരീ..

 "" കിരാതഹൃദയമുള്ള ക്രൂരാധിപനായ കംസാ.. ഓർക്കുക.. വസുദേവനും ദേവകിക്കു ജനിക്കുന്ന എട്ടാമത്തെ പുത്രൻ നിന്റെ അന്തകൻ..""

വിവാഹാഘോഷങ്ങളിലേക്കൊരു വിസ്ഫോടനം.. ഒരു നിമിഷം.. ഒരു നിമിഷം പ്രപഞ്ചം നിശ്ശബ്ദതയ്ക്കടിമപ്പെട്ടു.. 

ഒരട്ടഹാസമാണ് ആ മൗനത്തിനെ അവസാനിപ്പിച്ചത്.. ഉഗ്രസേനപുത്രൻ കംസന്റെ ക്രൗര്യഭാവം കണ്ട ജനം ഭയന്ന് മുഖം കുനിച്ചു.. രഥത്തിലേക്ക് ചാടിക്കയറിയ കംസൻ ദേവകിയുടെ ചികുരഭാരം ഇടംകൈയാൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് വലംകൈയിൽ തന്റെ ഉടവാളേന്തി... 

"ഇവളുടെ എട്ടാമത്തെ പുത്രൻ.. ഇവളിനി ഉണ്ടായിട്ടല്ലേ ഇവൾക്ക് എട്ടാമതൊരു പുത്രൻ...!

കംസന്റെ ഹൃദയത്തിൽ

വിഷപ്പാമ്പുകൾ പുളഞ്ഞു

കൊടുംകോപത്തോടെ

വാൾ ഉയർത്തി

ദേവകിയെ കൊലപ്പെടുത്താനാഞ്ഞു..

അപ്പോഴേക്കും 

ധർമ്മത്തിന്റെ പ്രതീകമായ

വസുദേവൻ

കൈകൂപ്പി കംസനോട് അപേക്ഷിച്ചു:

“കംസ!

നിന്റെ സഹോദരി നിരപരാധിയാണ്.

അവൾക്ക് എന്തിനാണ് ശിക്ഷ?

അവളുടെ എട്ടാമത് പുത്രനാണ്

നിന്റെ ഭയം.

അവൻ ജനിക്കാതിരുന്നാൽ പോരെ.. ഒരുപക്ഷെ അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ

ഞാൻ തന്നെയായിരിക്കും

ആ കുഞ്ഞിനെ നിന്റെ പാദങ്ങളിൽ സമർപ്പിക്കുക. ദയവായി 

അവളുടെ ജീവൻ വിട്ടുതരുക.”

കംസൻ

ഒരു നിമിഷം വിറച്ചുനിന്നു.. പരിവാരവൃന്ദങ്ങളും സന്യാസി ശ്രേഷ്ഠരും വസുദേവന്റെ വാക്കുകളെ ആവർത്തിച്ചു.. സഹോദരീഹത്യയെന്ന കൊടുംപാപത്തെ വരിക്കാതിരിക്കാൻ ഏവരും കംസനെ ഉപദേശിച്ചു.. ഒടുവിൽ കംസന്റെ മനം മയപ്പെട്ടു.. "" ശരി അങ്ങനെ ആകട്ടെ പക്ഷെ ഇവർക്ക് എട്ടാമത്തെ കുഞ്ഞുജനിക്കുന്നതുവരെ ഇവരിനി തടവറയിലായിരിക്കും കംസന്റെ തടവറയിൽ.. ഇത് കംസന്റെ ആജ്ഞ.. 

ശ്രീരാമവിശ്ചിന്നാഭിഷേകംപോലെ വിവാഹവേദി ദുഖവേദിയായി.. ജനം സന്താപത്തോടെ പിരിഞ്ഞു.. വസുദേവ-ദേവകീ ദമ്പതികൾ കാരാഗൃഹത്തിലടയ്ക്കപ്പെട്ടുഅതിൽ നിന്നാരംഭിച്ചു—

ദേവകിയുടെ ദുരിതങ്ങൾ,

എട്ടാമത്തെ കുഞ്ഞാണ് തന്റെ മരണഹേതു എന്നറിയാമായിരുന്നിട്ടും ജനിച്ചുവീഴുന്ന ഓരോ കുഞ്ഞിനെയും ഭീരുവായ കംസൻ കൊന്നൊടുക്കി 

കാലം കാത്തുവച്ചൊരു കാവ്യനീതി കംസനെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.. 

വസുദേവ–ദേവകി കഥയിൽ നമ്മൾ പലപ്പോഴും കേൾക്കുന്നത് എട്ടാമത്തെ കുഞ്ഞാണ് കംസന്റെ അന്തകൻ എന്നതും, കംസൻ ഓരോ കുഞ്ഞിനെയും കൊന്നുകളയുന്നതുമാണ്. പക്ഷേ, അതിനപ്പുറം ആ മാതാപിതാക്കളുടെ അന്തരാത്മാവിൽ നടക്കുന്ന ദാരുണാനുഭവം ആണ് ശ്രദ്ധേയമായത്.

കഥവിട്ട് ആത്മീയ അന്വോഷണത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ ഇവിടെ പഞ്ചതത്വങ്ങളുടെ ഉറവിടമാണ്..

1.മാതാപിതൃത്വത്തിന്റെ വ്യഥ

ഒരു കുഞ്ഞ് ജനിക്കുമ്പോൾ, സാധാരണയായി മാതാപിതാക്കളുടെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ സന്തോഷമാണ്.

എന്നാൽ ദേവകിക്കും വസുദേവനും, സന്തോഷം കാണാൻ പോലും അനുവദിക്കാത്ത വിധിയായിരുന്നു..കുഞ്ഞിന്റെ ആദ്യ ശ്വാസവും അവസാന ശ്വാസവുമായി കലർന്നുപോകുന്നു.. ആദ്യശബ്ദം അവസാനരോദനവും...

ഇവിടെ മാതാപിതാക്കളുടെ കണ്ണീർ, സകല ജന്മനാഘോഷങ്ങളെയും മറികടക്കുന്ന ആഴമുള്ള സങ്കടവാരിധി ആയി മാറുന്നു.

2. ധാർമ്മിക ആത്മീയ പരീക്ഷ

ദേവകിയും വസുദേവനും, കുഞ്ഞിനെ രക്ഷിക്കാനോ ആദ്യമാദ്യം മറയ്ക്കാനോ ശ്രമിച്ചില്ല. കാരണം — ധർമ്മം വിട്ടൊഴിയരുത് എന്ന ആന്തരിക വിശ്വാസം. സ്വന്തം രക്തമാംസം തന്നെയായിരുന്നാലും, അവർ വിധിയുടെ തീരുമാനത്തോട് ഏറ്റുമുട്ടാതെ കർമ്മനിരതരായി നിന്നു. ഇതാണ് മഹത്തായ ഭക്തരുടെ പരീക്ഷണപഥം — സ്വന്തമായ ദുഃഖം സഹിച്ച് ദൈവസങ്കൽപ്പത്തിന് വഴിവയ്ക്കുക.

3. ദൈവികനിയമത്തിന്റെ അനിവാര്യത

ഓരോ കുഞ്ഞിനെയും നഷ്ടപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നത്: “ഇതെല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതിയാണു, ഇതിലൂടെ ഏതോ മഹത്തായ കാര്യം നടക്കാനിരിക്കുന്നു.” മനുഷ്യഹൃദയം അത് സഹിക്കാൻ വിറങ്ങലിച്ചിട്ടും, ദൈവവിശ്വാസം അവരെ കരുത്തുറ്റവരാക്കി. അതുകൊണ്ടാണ് അവർ ദുഃഖത്തിൽ മുഴുകിക്കിടക്കാതെ, സഹനത്തിന്റെ പ്രതീകമായി മാറിയത്.

4.കർമ്മവും കരുണയും തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടം

കംസൻ തന്റെ ഭീതിയിൽ അധർമ്മം ചെയ്യുന്നുണ്ട്, എന്നാൽ വസുദേവനും ദേവകിയും ദൈവവിശ്വാസത്തിൽ കരുണയും സഹനവും മാത്രം കാണിക്കുന്നു. ഇതോടെ കഥയിൽ ഒരു വലിയ ആത്മീയസത്യമാണ് തെളിഞ്ഞുകാണുന്നത്:

👉 “ദുഃഖം നമ്മെ ഉടച്ചുകളയാനല്ല, നമ്മെ ശുദ്ധമാക്കാനാണ്.”

5.കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ത്യാഗം

ഓരോ കുഞ്ഞിന്റെയും മരണം സാധാരണ കൊലപാതകം മാത്രമല്ല, അത് കൃഷ്ണാവതാരത്തിനായി വഴിയൊരുക്കിയ യാഗം ആയിരുന്നു. അവരിൽ ആരും ലോകത്തിൽ ജീവിച്ചില്ല, പക്ഷേ അവരുടെ ത്യാഗമാണ് ധർമ്മാവതാരത്തിന് ജന്മം നൽകിയത്. ഇങ്ങനെ, ഓരോ ദുഃഖജനനം തന്നെ ഒരു വിശുദ്ധയാഗത്തിന്റെ രൂപമായി മാറി.

ആത്മീയ സന്ദേശം

മാതാപിതാക്കൾക്കു നഷ്ടമായ കുഞ്ഞുങ്ങൾ, അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പരീക്ഷണവും ആത്മീയ വളർച്ചയ്ക്കുള്ള വഴിയും ആയിരുന്നു. ലോകത്തിന്റെ കണ്ണിൽ അത് ദാരുണം, പക്ഷേ ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണിൽ അത് അവതാരത്തിനുള്ള അടിത്തറ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ദേവകി–വസുദേവരുടെ ദുഃഖം സർവ്വജനങ്ങളുടെ മോക്ഷസാധനത്തിന് ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്ത പരിശുദ്ധ വഴിയായിരുന്നു. ആ വഴിയാണ് നമ്മൾ അറിയേണ്ടതും മനനം ചെയ്യേണ്ടതും.

🙏🙏🙏🙏