സമാഗമവൃത്താന്തം (വഞ്ചിപ്പാട്ട്)

സമാഗമവൃത്താന്തം

(വഞ്ചിപ്പാട്ട്)

പാതിയർത്ഥം സതീർഥ്യനിൽ

പാരിതോഷമായി ചൊന്നു,

മതിയിനിയവലുണ്ണലരുതു കണ്ണാ..

ഇനിയവൽ ഭുജിച്ചെന്നാൽ

ഇവളുമീ പാദംവിട്ടു

സതീർത്ഥ്യനിൽ ദാസ്യവേല-

യ്ക്കിടയായിടും...

അലങ്കാരദീപം വേണ്ട

അതിമോഹനങ്ങൾ വേണ്ട

അവസാനംവരെയുമീ

തൃപ്പാദം മതീ...

തിരുമുന്നിൽ പതിയായി

ട്ടിരിക്കണമിഹലോക

പരമതയിൽ ചൊന്നൊന്നു

ലയിക്കുവോളം...

ഒരുപിടിയവലുണ്ടീ

പ്രിയമാനസ തോഴനെ

പ്രഭുവാക്കും ദേവാനിന്റെ

മായ മതിയാം..

വിപ്രപത്നി സതീർഥ്യനിൽ

മുക്തമനുരാഗം ചേർക്കി

ലത്രതന്നെയിവളുമീ

ചൊല്പടിയിലമരട്ടെ...

ഇത്ഥം ചൊല്ലി മേഘവർണ്ണ-

പത്നി തന്റെ പാണികളാൽ

കൃഷ്ണഹസ്തമവൽപാത്രം

കവർന്നെടുത്തൂ...

മുദ്ഗസ്നേഹഭാവത്തോടെ

പതിയുടെ സതീർഥ്യന്റെ

ക്ഷീണമുക്തിക്കുതകുന്ന

വൃത്തികൾ ചെയ്തു..

സത്വമെത്ര മനോഹരം

പതിവൃത്തി കാംക്ഷിക്കുന്ന

ഉത്തമമാം നാരീജനമെത്രയായാലും

ചിത്തമതിൽ ചേക്കേറ്റിയ

ഭർതൃരൂപമുപേക്ഷിപ്പാൻ

എത്രതന്നെവന്നെന്നാലു-

മവൾക്കാകുമോ..?

©️sree.

*കുചേലൻ നൽകിയ അവൽഭുജിച്ചനേരം കൃഷ്ണസൗഭാഗ്യങ്ങളുടെ പകുതി കുചേലഭവനത്തിലെത്തിയെന്നാണ് ഐതിഹ്യം. വീണ്ടും അവൽ ഭുജിച്ചാൽ തന്റെ ഭാര്യാസ്ഥാനവും നഷ്ടപ്പെട്ട് കുചേലന്റെ ദാസ്യവേല വേണ്ടിവരുമെന്ന് ഭയന്ന് കൃഷ്ണപത്നി കൃഷ്ണനെ വിലക്കുന്നതാണ് സന്ദർഭം.