ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

നീയൊരു ഹിമശൈലമാണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ, അലിയാതെ കാക്കേണ്ട കടമയോർത്തു. ആരോഹണങ്ങളിൽ നീയൊന്നുരുകിയാൽ; ഞാന്‍ മുങ്ങിയമരുവാൻ വേണ്ടുവോളം. നീയൊരു കടലെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ നിൻ മീതേ,  വീശാതിരിക്കേണ്ട കാര്യമോർത്തു. അലകളായ് അലറികുതിച്ചു നീ ഉയരുകിൽ  ഒരുമണൽ കൂനഞാനെന്തുചെയ്യും. നീയൊരു കനലെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ നിൻ മുന്നില്‍ നിശ്വസിച്ചീടാതിരിക്കയായ് ഞാന്‍, എൻശ്വാസമേറ്റുനീയാളിപ്പടർന്നെന്നാൽ പടുമരം ഞാന്‍ പിന്നെ ബാക്കിയുണ്ടോ. നീയൊരു സ്ത്രീയെന്നറിഞ്ഞ നാൾ ഞാനിതാ, കാതര്യനായൊരു കുംഭകാരൻ. നീയെന്ന നീലക്കടൽനുകരുമ്പോൾ നീ, നീളെപ്പറക്കുന്ന പക്ഷിയാകും നിൻതൂവൽതേടി ഞാനാകാശം പൂകുമ്പോൾ  നീയൊരു നീല ഗഗനമാകും ആമേഘക്കീറിൽ ഞാൻ ആശ്വാസം കൊള്ളുമ്പോൾ നീയൊരു പേമാരിയാർത്തുപെയ്യും ആമഴ മെല്ലെ നനയാനിരിക്കവെ നീയൊരു കുഞ്ഞുതടാകമാകും... രൂപാന്തരങ്ങളിന്നേറെയുണ്ടെങ്കിലും നീയൊരു പെണ്ണായിത്തന്നെവേണം നീർമിഴിക്കോണിലൊരായിരംകാന്തിക, മേഘസന്ദേശങ്ങൾ ചേർക്കവേണം ചാരത്തിരിക്കിലും ദൂരത്തുമേവുന്ന പൈക്കിടാവെന്നപോലായിടേണം ആയിരമാവർത്തി വായിച്ചിടീലും നീ വായനയ്ക്കപ്പുറം തന്നെവേണം.. ജന്മാന്തരങ്ങളിലിന്നലെപ്പോലെനീ അമ്മയായ് പെങ്ങളായ് കാമിനിയായ് പിന്നെമകളായവതരിച്ചീടണമെങ്കിലോ ജീവിതം പൂ

ശബ്ദകോലാഹലമാണ് നീയെങ്കിൽ ശബ്ദമില്ലാത്ത ശക്തനാണു ഞാൻ കിലുകിലാരവമുന്നയിച്ചാലും നീ പഥിതപാത്രത്തിൽ പൊഴിയുന്ന തുട്ടുകൾ.. ഒരുസ്വരവുമുതിർക്കില്ല കനമില്ല, പെരിയവിലയാണ് കാവലിലാണുഞാൻ.. "നിറയെനിന്നു ചിലക്കിലും ഭാരത്താൽ വലിയതെന്നു നിനയ്ക്കിലുമോർക്കണം വാഗ്മിയാകേണ്ട ശബ്ദം ചമയ്ക്കേണ്ട മൂല്യമേറുവാൻ മൗനവുമായിടാം..." നോട്ടു നാണയത്തോടിതു ചെല്ലുന്നു ഓർക്ക മൗനത്തിൻ  വില തീർച്ചവയ്ക്കേണ്ട. -sree-

എനിക്കും നിനക്കും ഭ്രാന്താണ്.... നമുക്കു നമ്മളിൽ ഭ്രാന്താണ്.. നമുക്കുചുറ്റും ഭ്രാന്തില്ലാത്തവരുടെ ലോകവും... നീ കൈചേർത്തുപിടിച്ചത്, ഞാൻ ചുണ്ടുകളുരസിയത്, നീ നെഞ്ചോരം ചാരിയത്, ഞാനത് ഹൃദയധമനികളാൽ ബന്ധിച്ചു നിർത്തിയത് ഭ്രാന്തല്ലാതെയെന്താണത്..? എനിക്കും നിനക്കും ഭ്രാന്താണ്.... നമുക്കുനമ്മളിൽ ഭ്രാന്താണ്.. നമുക്കുചുറ്റും ഭ്രാന്തില്ലാത്തവരുടെ ലോകവും... നീ പുഴപോലൊഴുകിയപ്പോൾ ഞാനൊരു പട്ടമായുയർന്നത്, നീ ശലഭക്കൂടുതീർത്തപ്പോൾ ഞാനൊരു വേനൽ മഴയായത്.., നീ വിരഹിണിയായപ്പോൾ ഞാനൊരു മേഘദൂതുതേടിയത്, നീയന്നൊരു പുൽനാമ്പിലെ തണലുകൊണ്ടത്.. ഭ്രാന്തല്ലാതെയെന്താണത്..? ഞാനൊരു മഴക്കീറായാകാശം പിളർന്നത്, നീയതിൽ നനനനഞ്ഞനാൾ ഞാൻ നിന്നിലൂടൊഴുകിയത്, നീ നിന്നെയറിഞ്ഞത്.. ഞാൻ നിന്നിലൂടറിഞ്ഞത്.. ഭ്രാന്തല്ലാതെയെന്താണത്..? എനിക്കും നിനക്കും ഭ്രാന്താണ്.... നമുക്കുനമ്മളിൽ ഭ്രാന്താണ്.. നമുക്കുചുറ്റും ഭ്രാന്തില്ലാത്തവരുടെ ലോകവും... നമുക്കുചുറ്റും ഭ്രാന്തില്ലാത്തവരുടെ സുരലോകമാണ് മറുമരുന്നാണവരുടെ വാക്കുകൾ, വദനങ്ങൾ മരുന്നുഭരണികൾ, ഭ്രാന്തുരച്ചെറിയുന്ന സിദ്ധമരുന്നുവൈദ്യന്മാർ, നീയെന്റെ ഭ്രാന്തിൽ കുടികൊള്ളുമ്പോൾ ഞാനാ ഭ്രാന്തിൻ രസമറിയവേ, ചികിത്

ഓർമ്മകളിൽ തെളിയുന്നൊരു വഴിയുണ്ട്...  ഒറ്റയ്ക്കു നടന്നുവന്നൊരു നാട്ടുവഴി...! കോൺക്രീറ്റുകട്ടകളിൽ ഇരുപുറവും ഗോചരമല്ലാത്ത പെരുവഴിയല്ലത്... രാമച്ചവും നന്ദ്യാർവട്ടവും നാമമാത്രമതിരുതീർത്ത, വെള്ളാരംകല്ലുരുണ്ട നടവഴി. ഇന്ന്... ചിന്തകൾക്ക് വഴിതെറ്റിയിരിക്കുന്നു... ഇരുപുറവും എത്തിനോക്കലപ്രാപ്യമായ, ചൂടുഫലകങ്ങൾ പാകിയ, പുതുവഴികൾ  അപരിചിതവും.. ഭയംതീണ്ടിയവഴികളുപേക്ഷിച്ച് അടയിരിക്കയാണ്  ഗൃഹാതുരതകൾക്കുമേൽ ശാഖോപശാഖകൾ കെട്ടു പിണഞ്ഞ, വൻമരംപോലെയായ മനസ്സ്.  ഏത് മുറിക്കണം ഏത്  കരുതണമെന്നറിയാതെ .... ഇരുളില്‍ മഴുകൈ തടവി ഞാനും, ഇരുളിന് കട്ടികൂട്ടി  രാവും.. എന്നാലും... ഇരുട്ടിനെ പ്രണയിച്ചതെത്ര  നന്നായി..! തനിച്ചാവുന്നതുനോക്കി  ഒരു കൺപോളമറയ്ക്കപ്പുറം  മുഷിയാതെ  കാത്തിരിക്കുമവൾ.. പരാതികളില്ലാതെ പരിഭവങ്ങളും....! ...#ശ്രീ...