ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

     #എന്റേതല്ലാത്ത_എന്റേതുകൾ എന്റെ നിഴലെന്ന് ഞാനെങ്ങിനെയാണഹങ്കരിക്കുക അതെപ്പോഴും എന്റേതല്ലാത്തൊരു പ്രകാശത്തിന്റെ ദാനം മാത്രമാണ്... എന്റെ നിശ്വാസമെന്ന് ഞാനെങ്ങനെ പറയും.. എന്റെ ജീവനുതകിയ വായുപ്രവാഹത്തിൽ എനിക്കു വേണ്ടാത്ത വിസർജ്ജ്യം മാത്രമാണത്.. എന്റേതാണെല്ലാമെന്ന് കരുതുമ്പോഴറിയണം എന്റെ സ്വാർത്ഥസൗകര്യങ്ങൾ മെരുക്കിയതാണവയെന്ന്. "എന്റെയെന്ന് നിനച്ചവയൊക്കെയും എന്റെയല്ലയെന്നറിയുന്ന നിമിഷമേ, പിന്നെയില്ല ചിന്തയ്ക്കിടമെന്നാലു- മെന്നറിയാൻ മെനക്കെടാതിന്നെല്ലാം. അന്തമില്ലാതെയെന്റെതാക്കുന്നു ഞാൻ. "    #ശ്രീ .

#വീടുറങ്ങാതിരിക്കുന്നു..... "അമ്മയ്ക്ക് തീരെ വയ്യ ഇന്നെങ്കിലും അല്പം നേരത്തെ ഇറങ്ങൂ.. വൈകീട്ട് ഞാൻ കൂടി വരാം  ഡോക്ടറുടെ അപ്പോയ്ന്മെന്റിന്  ഞാൻ  വിളിച്ചുപറയട്ടേ....?" ഹാളിനോരത്തെ പൂജാകോർണറിലേക്കെത്തിനോക്കി. കർക്കിടകത്തിന്റെ അവസാന ദിനങ്ങൾക്കൊപ്പമെത്താനാവും അമ്മ   പകലും രാമായണപാരായണത്തിലാണ്.. മക്കളുടെ പഠനം കാരണമാവും അമ്മയിപ്പോൾ ഉച്ചത്തിൽ പാരായണം ചെയ്യാറേയില്ല. ഭാര്യക്കുള്ള മറുപടിനൽകാതെ ബൈക്കു സ്റ്റാർട്ടാക്കി,  അമ്മയിപ്പോൾ പുസ്തകം മടക്കി ചെറിയജനാലവഴി നോക്കുന്നുണ്ടാവും പിന്നെ അകന്നുപോകുന്ന വണ്ടി നോക്കിയിരിക്കും മനസ്സുനിറയെ നാരായണമന്ത്രത്തോടെ. ഒരാഴ്ചയായി അമ്മയ്ക്ക് അസുഖങ്ങൾ കൂടുന്നു. കർക്കിടകം പൊതുവേ വയസ്സായവരെ വെറുതേ വിടാറില്ല. ദിനവും ഭാര്യ കർക്കിടകകഞ്ഞി നൽകുന്നുണ്ട്. അത്യാവശ്യം തൈലപ്രയോഗവും കഷായവിദ്യയുമൊക്കെ അവൾ പ്രയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാലും കർക്കിടകം അവളെയും തോല്പിക്കുന്നു. അവൾ വന്നുകയറിയശേഷം ഞാനമ്മയെ ശ്രദ്ധിക്കാറേയില്ല അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നതാവും ശെരി. ബാല്യത്തിലെ അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ടവൾക്ക് അമ്മ ഒരു സുകൃതവും പെൺമക്കളില്ലാത്ത അമ്മയ്ക്ക് അവളൊരു പൊൻമകളുമ

#അച്ഛന്റെ_ഗന്ധങ്ങൾ സ്കൂൾ വിട്ടുവന്നാൽ കളിമാത്രമാണ് മുഖ്യം.. നോക്കെത്താദൂരം കിടക്കുന്ന "അഞ്ചലു"സാറിന്റെ തെങ്ങിൻ തോപ്പാണ് ഞങ്ങളുടെ അമ്പാടി...  ആൺകുട്ടികൾ ഗോട്ടിയും കാൽപ്പന്തും സാറ്റുമൊക്കെയായി തിമിർക്കുന്നസമയം പെൺപട കൊത്തംകല്ലിലും കളംചാടലിലും സമരസപ്പെടും.. ഇടയ്ക്കിടെ ചുറ്റുവട്ടത്തുനിന്നും അമ്മമാർ അവരവരുടെ മക്കളെ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വിളിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ കലപിലകളിലേക്ക് ആ ശബ്ദങ്ങളെത്തി തകർന്നടിയും.. കളിയവസാനിക്കും മുമ്പ് തോപ്പിന്റെ അങ്ങേയറ്റം അച്ഛൻ പ്രത്യക്ഷനാകും.  പറമ്പിലോ വയലിലോ പണികഴിഞ്ഞ് ദേഹം മുഴുവൻ ചേറും മണ്ണുംപറ്റി  തലയിലൊരു  തോർത്തുമുണ്ട് ചുറ്റി, തോളിൽ മറ്റൊരു തോർത്തുമുണ്ടുമായി അച്ഛനവിടൊരു തെങ്ങിൽ ചാരിനിൽക്കും...  ചുണ്ടിൽ പുകയുന്നൊരു കാജാബീഡിയുടെ ആയുസ്സു തീരുന്നതാണടയാളം..   വലിയ പറമ്പിന്റെ സാങ്കല്പിക അതിരിൽ നിന്ന് (അന്നൊന്നും ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ പറമ്പുകൾക്ക് വേലികളില്ലായിരുന്നു മനസ്സുകൾപോലെ അവയെപ്പോഴും തുറന്നും വിശാലവുമായിരുന്നു... )  കൈവീശിവിളിക്കുമ്പോഴേക്കും ഓടിചെല്ലണം.. പിന്നെ കളി, മൂന്ന് കൈതോടുകൾ ചേരുന്ന മുക്കാംതോട്ടിലാണ്.. മണ്ണുപുരണ്ട ട്രൗസർ ഊരിവാങ്ങി ത

അടയിരിപ്പ് ``````````````` ശോഭ തീരെയില്ലാതെ  ഒരസ്തമയം അടുക്കുകയാണ്. അരനാഴികനേരം ബാക്കി...   ചെങ്കതിരുകളതിരിടാത്തതമസ്സ്  മാടിവിളിക്കുന്നു....   നാളെ, വർണ്ണാഭമായ  പ്രഭാതമുണരുമ്പോൾ   ഓർമ്മകളുമുണരാം തമസ്കരിക്കുവാനാകാതെ, മനസ്സ് മൗനമാകുമ്പോൾ ചിന്തകൾ കലപിലകൂട്ടുന്നു.. ഒരു ചിന്തയവസാനിക്കേ, മറ്റൊരുചിന്ത കൂട്ടുവരും. രണ്ടു ചിന്തകൾക്കിടയിൽ, ഒരു ശൂന്യതയുണ്ട്... ഒരു നിശബ്ദത... ഒരു സൂക്ഷ്മ മൗനം... അവിടെയെവിടെയോ ഒരു വല്മീകമൊരുക്കി, ഞാനതിലടയിരിക്കയാണ്. എന്നിലെയെന്നെ വിരിയിച്ചെടുക്കുവാൻ. ചിന്തകൾക്കുമേൽ അന്തിമവിജയംവരിക്കാൻ... അസ്തമയങ്ങളെ അതിജീവിക്കുവാൻ.          Sreekumarsree.10/05/2016