Poem MALAYALAM

          പ്രമുക്താനുരാഗം


അരിയ നെടുവിരലാലെൻ

തീരത്തു നീചേർത്തൊരരു-

മയാം ചിത്രങ്ങൾ മാഞ്ഞതില്ല

ഒരുപാടു തിരകളെന്നാഴത്തു-

നിന്നേറി കരയെപ്പുണർന്നിട്ടു 

പോയെങ്കിലും..

നഖമുനകൊണ്ടെന്റെ 

ഹൃദയത്തിൽ നീ തീർത്ത

വടുവിലെ രക്തവും മാഞ്ഞതില്ല

ഒരുരാഗവും നെഞ്ചി-

ലിടംചേർന്നണഞ്ഞില്ല

അനുരാഗമെന്നിൽ

പൊഴിഞ്ഞശേഷം...

നിഴലില്ലാ കനവുകൾ

പദയാത്രചെയ്യുമെൻ

അകതാരിലൊളിപ്പിച്ച

നിനവാണ് നീ....

ഇരുളാണെൻ കരളിലി

ന്നെന്നാലുമൊരുവള,

കരുതിഞാൻ നീവരു-

മെന്നോർത്തിടേ

ഒരുകരിവള പൊട്ടി-

ച്ചിതറിനിൻ മിഴിനീരൊ-

രരുവിയായ് തീർന്നതിൻ

കടമൂട്ടുവാൻ.

അരികിൽ നീയൊരുവേള

യണയുവാനായെങ്കിൽ

കരുതിഞാനൊരുകുല

ചെമ്പൂവുകൾ

അവയിലെ നറുഗന്ധമൊഴുകി

പ്പരന്നുനിന്നരികിലാ-

യണയുന്നതറിയൂ സഖീ..

ഇനിയെത്ര ദിനരാത്രമറിയില്ല

കനവിലും നിനവിലും 

ഞാൻ കാത്തൊരീസുഗന്ധം

അറിയാതെ പോയതല്ലകമേ

ത്യജിച്ചതല്ലറിയാമതെങ്കിലും 

പ്രിയ മാനസീ...

ഒരുകാറ്റിനൊപ്പമെന്നുയിരും

സുഗന്ധവും അണയുന്ന-

തെങ്ങാനുമറിയുമോ നീ...

           #sreekumarsree

പ്രമുക്തം= ത്യജിക്കപ്പെട്ട.

Comments

Popular posts from this blog

കാളകൾ ഒരു പഠനം

തൃപ്പിതിയായല്ലോ ല്ലേ...

എന്റെപ്രായം_ചോദിക്കരുത്