short poem
വിഗ്രഹമില്ല... നിത്യപൂജയും
തൃക്കോവിലടമാനവുമില്ല...!
എന്നിട്ടും..
ചുറ്റമ്പലമില്ലാത്തതാണെന്റെ പരിഭവം.
#ശ്രീ
കാളകൾ ഒരു പഠനം
കാളകൾ വായിക്കുമ്പോൽ "മറ്റൊരു വണ്ടിക്കാള മാനുഷാകാരം പൂണ്ടി ട്ടറ്റത്തു വണ്ടിക്കയ്യി ലിരിപ്പൂ കൂനിക്കൂടി...." നിസ്സഹായനായി അടിമത്തംപോലെ ജീവിതം തള്ളിനീക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ദയനീയചിത്രം ഇതിനുമപ്പുറം വരച്ചിടുവതെങ്ങനെ..? അതും പാട്ടിന്റെ പാലാഴികൊണ്ട് മലയാളിയുടെ മനസ്സിന്റെ ലോലതന്ത്രികളിൽ കിന്നരഗാനംപാടിയൊരു ഭാവഗായകന്റെ തൂലികയിൽ നിന്നാണെന്നതാണ് ഏറെ അത്ഭുതം.. അതേ പറഞ്ഞുവരുന്നത് ശ്രീ. പി #ഭാസ്കരൻമാഷിന്റെ #കാളകൾ എന്ന കവിതയെയാണ്. ചെറിയക്ലാസ്സുകളിൽ നമ്മൾ ചൊല്ലിപ്പടിച്ചതാണാ കവിത. "തോളത്തു ഘനം തൂങ്ങും വണ്ടിതന്‍ തണ്ടും പേറി ക്കാളകള്‍ മന്ദം മന്ദ മിഴഞ്ഞു നീങ്ങീടുമ്പോള്‍..." എന്നുതുടങ്ങുന്ന കവിത തുടർന്ന് നുകം വലിക്കുന്ന കാളകളെക്കാൾ ദൈന്യമാണ് അധ്വാനിച്ചു ജീവിക്കുന്നവന്റെ അവസ്ഥയെന്ന് അടിവരയിട്ടു പറയുന്നു.... "തോളുകള്‍ കുനിഞ്ഞിട്ടു-- ണ്ടവന്നും, സ്വജീവിത-- നാളുകള്‍ തല്‍കണ്ഠത്തി-- ലേറ്റിയ നുകം പേറി. കാലുകള്‍ തേഞ്ഞിട്ടുണ്ടി-- ന്നവന്നും നെടുനാള-- ക്കാലത്തിന്‍ കരാളമാം പാതകള്‍ താണ്ടിത്താണ്ടി."... ജീവനത്തിനായുള്ള മനുഷ്യന്റെ തത്രപ്പാടുകളുടെയും നിരന്തരമായി തുടരുന്ന മനുഷ്യാധ്വാനത്തിന്റ
Comments