ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

കാരാഗൃഹത്തിലെ കുട്ടി. ################### അമ്മ പറഞ്ഞ  കുഞ്ഞുനക്ഷത്രങ്ങൾ. വെളളിത്തിരപോലുളള മേഘങ്ങള്‍ മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന മഞ്ഞണി രാവുകള്‍.. മാമ്പൂവിന്റെ മധുമണമൂറുന്ന കാറ്റ് ഒന്നുമൊന്നും കാണാനായില്ലെനിക്ക് ആകെയുള്ള  താക്കോല്‍ ദ്വാരത്തിലൂടെ ഞാന്‍  കണ്ട വെളളവട്ടത്തിന്  ചന്ദ്രനെന്നാണ് പേരെന്നോ..? കണ്ണുചിമ്മിയടഞ്ഞ വെളളിവെട്ടം സൂര്യനാണന്നോ... എങ്കില്‍  ഇരവും പകലും വെട്ടങ്ങളുടെ ഏറ്റകുറച്ചിൽ മാത്രമോ?. എങ്കിലീ കാരാഗൃഹമാണ് സ്വർഗ്ഗം ഇവിടെ വായുദ്വാരത്തിന് താഴെ എന്റ  അമ്മയുണ്ടല്ലോ... Sreekumar sree / 25.3.15

എന്റെ  രാജ്യം °°°°°°°°°°°°°°°°°°° ഞാനൊരു  രാജ്യം  പണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. ആവശ്യ ജാലവും  തീർത്തിരിക്കുന്നു ഇനിയീ രാജ്യത്തെ നല്ലവരായ ജനങ്ങളുടെ സുരക്ഷയ്ക് ഒരു ഭരണകൂടം  വേണം.. അതിനത്യന്താവശ്യം ഒരു മന്ത്രിസഭ വേണം... വരിക, ആദ്യ ഊഴം തേടി.. മന്ത്രി പുംഗവർ ഇരുപതാകാം അക്ഷര വിവേകമൊട്ടുമേ പാടില്ല. നായരും  നാടാനും നാലുവീതം തീയ്യനും തണ്ടാനും നാലുവീതം മേത്തനും നസ്രാണീം നാലുവീതം ഹരിജനിൽ നാലു കുറഞ്ഞേകൂടാ വനിതയും  വേണമേ മൂന്ന് കൃത്യം പൊട്ടനും  ചട്ടനുമായി നാല് അണ്ടനും  കോടനുമായി നാല് പിന്നെയുമായിരം പഞ്ഞജാതി പണ്ടുപകാരികളായവരുണ്ടുപോൽ മെത്രാനും മിത്രജൻ തമ്പിക്കുമാകണം എങ്കില്‍  ഇമാം ചൂണ്ടുമിഷ്ടനുമാകണം. ചൂട്ടു പിടിച്ചവനിക്കിളിയിട്ടവൾ ചൂലു പിടിച്ചവൻ ചോര കുടിച്ചവൻ കൈകളുയർത്തിയോൻ കാവി പുതച്ചവൻ സർവ്വം ത്യജിച്ചവൻ സർവ്വതും ചുട്ടവൻ. ഇത്രയുമല്ലപോൽ ആർത്തികിളിർത്തവർ അക്ഷമരങ്ങനെ നിൽക്കുന്ന നേരത്ത് സത്യമതൊന്നു ഞാന്‍  കണ്ടു സഹജരേ, എത്ര മനോഹരമെത്ര പുണ്യം നമ്മളെത്ര മഹത്തുക്കൾ  പ്രത്യുപകാരികൾ.... Sreekumar sree /12th March 2015.

എന്റെ മിക്ക കഥകളിലും കവിതയിലുമെല്ലാം ഒരു കാവ് അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വിശ്വാസത്തിന്റെയോ അന്ധവിശ്വാസത്തിന്റെയോ പശ്ചാത്തലം കടന്നു വരുന്നതിന് കാരണം ഈ കാവാണ്... ഇതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റി കുഞ്ഞുന്നാളിൽ കേട്ടുവളർന്ന മനസ്സില്‍ പതിഞ്ഞു പോയ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന, ഒരുതരം അടിമപ്പെടുത്തുന്ന വികാരങ്ങളെ പ്രായമായപ്പോൾ ക്രമപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന ചിന്തകളാണ് ആ സൃഷ്ടികള്‍. എന്നിരിക്കലും ഈ കാവ് എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ ഭാഗം കൂടിയാണ്. ..ഞാനിതിനെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു. .... കാലക്രമേണ വലിപ്പവും പൊലിപ്പവും കുറഞ്ഞു പോയെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ഇത് നിലനിൽക്കുന്നു. ഇത് എന്റെ അമ്മമ്മയുടെ കുടുംബത്തിലെ കാവാണ് ഇപ്പോള്‍ ഇതിന്റെ ഉടമസ്ഥത ഒരു ഇളയ അമ്മാവനും... പൂജയും കുരുതിയും ( മൃഗബലിയല്ല പ്രതീകാത്മകം) നടത്തുന്നുണ്ട്.. സമീപത്ത് ഒരു കുളവുമുണ്ട്.

എന്നാല്‍ അനുരാഗമോ മുൾപടർപ്പിൽ വിരിയുന്നൊരു കാട്ടുപൂങ്കുല ഓരോ പൂക്കളുളുതിർക്കുമ്പോഴും കൈയ്യിലോരോ മുൾകമ്പ് തറയ്കുന്നു കരതലത്തിൽ കിനിയുന്ന രക്തബിന്ദുക്കളാൽ വെളുത്തപൂക്കളുടെ നിറം മങ്ങിപ്പോകുന്നു

പാത തീർത്തവൻ ×××××××××××××××× പൂഞ്ചോല കുടിലിലാണ് ഞാന്‍  ജനിച്ചത്. കളകളാരവമായിരുന്നു എനിക്കുളള താരാട്ട്. കാട്ടരുവിയുടെ മണലിലാണ് ഞാന്‍  കളിച്ചത്.. മാനത്തുകണ്ണികളാണെന്നെ നീന്താന്‍  പഠിപ്പിച്ചത്.. വെളളാരം കല്ലുകള്‍  മാത്രമായിരുന്നെന്റെ സമ്പാദ്യം ചന്ദനക്കാടുകളിലാണ് ഞാന്‍  കണ്ണാരം പൊത്തിക്കളിച്ചത്.. നീലമിഴിയാൾ മാൻപേടയായിരുന്നു എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരി... കൊടുങ്കാറ്റിനൊപ്പമാണ് ഓടികളിച്ചത് മലമ്പാമ്പാണെനിക്ക് ഊഞ്ഞാലിട്ടത്. ............................................ യന്ത്രക്കിളിയുടെ ചിറകടിയൊച്ചയിൽ.. വർണ്ണവിസ്മയങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ... മന്ത്രക്കളങ്ങളെക്കാൾ കൃത്യതയാർന്ന നിന്റെ  വാക്പയറ്റിൽ.. ശീതീകരിച്ച പരവതാനിമേൽ ചായം തേച്ച നഗ്ന മേനിയഴകിൽ.. എവിടെയോ. .. എപ്പോഴോ ഞാന്‍.......നിന്നിൽ  എന്റെ ഭ്രമണപഥം  കണ്ടു.. എന്റെ പാദങ്ങള്‍  നിനക്കൊരുമുഴം മുന്നിൽ വച്ചുനടന്നത്, നിന്റെ മുന്നിലെ വാരിക്കുഴിയടയ്കാനായിരുന്നു.. നിന്റെ  വാക്കുകള്‍ .... ഒരു നിശ്വാസം  പോലും എന്നിൽ തീപ്പൊരി  ചിതറുന്ന പന്തങ്ങളെപ്പോലെ വർണ്ണമഴ പെയ്യിച്ചിരുന്നു... പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ചുമടുതാങ്ങികൾ, നിനക്കൊരു വീഥിയൊരു

സ്വസ്ഥതയാകട്ടെ ഒരു വെളുത്ത ഹിമശകലമാണ് കൈയ്യിലെടുത്തോമനിക്കും മുന്പേ ഒരുകിയൂർന്നുപോകുന്ന ഒരു ഹിമശകലം