ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

'കർക്കിടക'രാവുകളിൽ മരക്കൂട്ടം മുടിയഴിച്ചുലയണം. 'ചിങ്ങ'നിലാവിൽ  കദളിവാഴത്തടങ്ങളിൽ നിഴലുകൾ നിലാവിനൊത്തു കളംവരച്ചാടണം. കറുകവിളയുന്ന വരമ്പുകളിൽ 'കന്നി'കൊയ്ത്താടണം. 'തുലാ'മഴയിൽ കരകവിഞ്ഞൊഴുകണം നീ. 'വൃശ്ചിക'ക്കുളിരിൽ തിരുനെറ്റിഭസ്മം ചൂടണം, ഉടലാകെയൊരു ചൂട്, 'ധനു'ത്തിരുവാതിരയാടി വിയർപ്പാറ്റുന്ന തണുത്തരാവിൽ. മാമ്പൂമണമുയരണം 'മകര'മഞ്ഞിനൊപ്പമരികിൽ. തീചെമ്പകം കുറിക്കണംകാവിൽ  'കുംഭ'മാസക്കുരുതികൾ. നിറതെയ്യങ്ങളാടണം 'മീന'സന്ധ്യാതടങ്ങളിൽ.. 'മേട'രാശിക്കുതിർക്കണം രാക്കുയിൽപ്പാട്ടിടയ്ക്കിടെ, ഇടയിലിടവേളയില്ലാതെ പെയ്യണം 'ഇടവ'മാസപ്പെരുമഴ.. ഇവിടെയെത്തുകെൻ പൂമുഖം അതിവിശാലമാണോമനേ വരികചേർന്നൊന്നിരിക്കുക 'മിഥുന'മാണിനി മാസവും.          sree.

ഒന്ന് ````````` പേടകയാത്രകൾക്ക് കൂട്ടിരുന്ന പരീക്ഷകനായിരുന്നു മനസ്സ്.  അടയാളസന്ദേശത്തിന്  കാത്തിരുന്നവൻ. കാത്തിരിപ്പിന്റെ  പകലിരവുകളിൽ കനവുകടഞ്ഞു തീർത്തുവച്ചത് കരളേറി, കടന്നുവന്നവരാരോ കവർന്നുപോയി.. ബാക്കിയയായതൊരുപിടി ചിന്തകൾ  കഴുമരത്തിനു കയറുപോൽ. രണ്ട് °°°°°°°°°° ദേശാന്തരങ്ങൾ താണ്ടി  പുണ്യനദികളിലാറാടി പുണ്യഗേഹങ്ങളെവണങ്ങി പിതാമഹൻ മടങ്ങിവന്നനാൾ....  പനയോലവിശറിയും ഭസ്മക്കിഴിയും വാങ്ങിസൂക്ഷിച്ചതെന്തിനാവോ..? യാത്രാമംഗളമോതി,  അവയേകുവാനായിരുന്നോ.? പരിത്യജിക്കലുകളില്ലാത്ത  തീർത്ഥാടനമാണ് ജീവിതം. കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെടുന്ന പുണ്യങ്ങളാണ് ജിവിതയാത്രയിലെ ബന്ധങ്ങൾ.. ഓരോ നഷ്ടപ്പെടലുകളും  ഓരോ സ്വയം മരണങ്ങളായിരുന്നു..   മൂന്ന് ```````````` യാത്രകളവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു...      ഒരുപിടി പൂക്കളാരാണീ അടയാളകുടീരത്തിലർപ്പിച്ചത്... ശവകുടീരത്തിലർപ്പിക്കപ്പെട്ട പുഷ്പങ്ങൾ നോക്കൂ... ഭാഗ്യ സൂനങ്ങളാണവ മൺമറഞ്ഞവനെക്കാൾ.... മണ്ണോട് ചേർന്നലിയുംവരെ ആരുമാരും ചവിട്ടിമെതിക്കപ്പെടാതെ...  അന്ത്യനിമിഷങ്ങളോർത്ത്, ആരും മുതലക്കണ്ണീരൊപ്പി വിലപിക്കാതെ...  സ്വസ്ഥജന്മങ്ങൾ..... അവയുടെ ഓരോ ഇതളഴുകിച്ചേരുന്നതും നോക്കി, കുഴിമാടഗർഭത്തിലിരിക്കയാണ

അഴകിയ മുറ്റത്തൊ- രഴകാർന്ന തുമ്പിപോൾ അരുമക്കിനാവൊന്ന് വെയിൽകായുമ്പോൾ... നിറയെപ്പൂക്കും നറു പനിനീർപ്പൂവിൻതല അറിയാതെ നാണിച്ചുതാഴ്ന്നുപോയീ... നടുമുറ്റത്തുളസിതൻ ദലമൊന്നുകൊതിയോടെ- യവളുടെ വാർമുടിത്തുമ്പുതേടീ.... ചെറുമുല്ലപ്പുഞ്ചിരി വരവേൽപ്പുപോലവെ, അവളുടെ വാർമുഖം നോക്കിനിന്നു... ചൊടികളിൽ വിടരുവാൻ കൊതിതേടി ചെന്തെറ്റി മലരുകൾ പുതുചിരിതൂകിനിന്നു.. നറുമന്ദാരം അകിൽ മണവുമായവളുടെ ചെറുചേലത്തുമ്പിൽ പടർന്നുനിന്നൂ.. ഒരുപിച്ചകവള്ളിയരുമയായവളുടെ നറുവിരലിൽ മുത്തിയോമനിച്ചു..  ചെറുമുറ്റത്തൊരുകൊച്ചു  വാസന്തം തീർക്കുന്ന നറുവാടി പൂർണ്ണതതേടിടാനായ് പുലരുമ്പോളോമനേ നിൻപദനിസ്വനം പതിവായി പതിവായി കാത്തിടുന്നു.  Sree... 14.11.21 4.10 am

കൂനൻകാവിൽ ബസ്സ് ചെന്നുനിന്നപ്പോൾ ആ സ്ഥലം "കുഞ്ഞിക്കുനിയിൽ അമ്പൂട്ടിയുടെ മകൻ മാധവനും" പുതിയതായി തോന്നിയില്ല... കുട നന്നാക്കുന്ന ചോയിയുടെ അടുത്ത തലമുറയായി  ബീയേക്കാരൻ മാധവൻ മാറിയത് യാദൃച്ഛികമായല്ല..   ഇരുപത്തിയഞ്ചുപൈസക്ക്  രേവതിയുടെ കുട നന്നാക്കിയതിലൂടെയായിരുന്നു പരിവർത്തനം...  അതിനുമുന്നേ BA ക്കാരൻ മാധവൻ വെറും കുഞ്ഞിക്കുനിയിൽ അമ്പൂട്ടിയുടെ മകൻ മാധവനായിമാറിയിരുന്നു. പെങ്ങൾക്ക്  ഇരുപത്തഞ്ച് പവൻ നൽകാനാകാതെ തോറ്റുപോയ മാധവൻ...!. എന്നിട്ടും "ഡഗ്ലസ്സ് കാൽശരായി" വച്ചുനീട്ടിയ രണ്ടായിരംരൂപ നിരസിച്ച മാധവൻ..!.  ചോയിയുടെ ആത്മാവായി കുഞ്ഞിക്കുനിമുതൽ നാടാകെ കുടനന്നാക്കി ചോയിയുടെ അന്ത്യാഭിലാഷം നിറവേറ്റിയശേഷമാണ് മാധവൻ പുസ്തകമേറിയത്.. മാധവൻ കൂനൻകാവിലെത്തിയതും യാദൃച്ഛികമായല്ല..., *മുന്നൂറ്റിയേഴ് പേജുകളിലായി പരന്നുനിറഞ്ഞ കുഞ്ഞിക്കുനിയിൽ അമ്പൂട്ടിയുടെ മകൻ, കുടനന്നാക്കുന്ന ബീയേക്കാരൻ മാധവൻ , കവിയുടെ പുസ്തകക്കൂട്ടത്തിലെത്തിയിട്ട് വർഷം പത്തായി...  ആദ്യമൊക്കെ ആ വിശ്രമം മാധവൻ നന്നായി ആസ്വദിച്ചു... പിന്നെ കവിയുടെ തുണിസഞ്ചിയിലിടക്കിടെ ഒരുയാത്ര... ഇപ്പോൾ കുറച്ചധികകാലമായി കവിയാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാ