poem - Malayalam

      ഞാനുമെൻ കിനാക്കളും.

ഇരുളും വെളിച്ചവു-
മിണചേർന്ന നിമിഷത്തി-
നിടവേളയൊന്നിൽ
മറഞ്ഞുസൂര്യൻ..
നിഴലുമകന്നൊര-
മാവാസിയായ് മന,
മിരുളുഭുജിച്ചു-
റങ്ങാൻ കിടന്നു.
നിശപെറ്റമക്കളാം
ഇരുളിൻ കിടാങ്ങളാ
കനവുകൾ, പാത്തു-
പാത്തരികിലെത്തി
കഥപറഞ്ഞൊരുപാട്
കളിചിരിയാടിയെൻ
കരളിലൊരായിരം
കുളിരുമേകി..
പുലരുവാൻ നാഴിക-
യരനേരമുള്ളപ്പോൾ
കനവിൻ കുരുന്നുകൾ
യാത്രയായി.
അരുതരുതെന്നു
വിലക്കിഞാനാവതു,
മവരേതുമല്പവും കേട്ടതില്ല.
ഇനിവരും നിശയിലു
മവരെത്തുമെങ്കിലെ-
ന്നുയിരുപകുത്തു
പകർന്നിടും ഞാൻ.
പകലുവരുന്നേരമെന്ന-
പ്പിരിയാതെ കരളിലൊരു
സ്ഥിരം വേദിതീർക്കും.
തളരുംവരെയവർ
കളിയാടിടട്ടെഞാനവ-
രിലൊരു കനവായിടട്ടെ.
                     ശ്രീ.
              

Comments

Popular posts from this blog

കാളകൾ ഒരു പഠനം

തൃപ്പിതിയായല്ലോ ല്ലേ...

എന്റെപ്രായം_ചോദിക്കരുത്