ENTE BHRANTHUKAL (എന്റെ ഭ്രാന്തുകൾ)

അച്ഛൻ മരിച്ചനാളിലാണ് "അച്ഛാ"എന്ന വിളി അപ്രസക്തമായത് മകന്റെ കുപ്പായവും..!! ഗതകാലസ്മരണകളിൽ ആ കുപ്പായമിടയ്ക്കിടെ ഉടലിൽ പറ്റിച്ചേരാറുണ്ട്.. വിളിയൊച്ചയില്ലാതൊരു പകലസ്തമിക്കുമ്പോൾ, തനിയെ ഊർന്നുവീഴാറുമുണ്ട്..   ഇന്നും..., മനസ്സിന്റെ നേരറകളിൽ സ്വർണ്ണക്കൊളുത്തുവച്ച് പൂട്ടിവച്ചിട്ടുണ്ട്  "അച്ഛ..." എന്ന വിളിയൊച്ചയെന്തിനോ.. ഹൃദയഭിത്തിയിലെ കുറുംചുവരിൽ കെട്ടിയ നേരിയ അയയിൽ, തൂങ്ങിയാടുന്നുണ്ടിന്നും മകന്റെ മുഷിഞ്ഞ കുപ്പായം..  നനുവിരൽസ്പർശനം കാത്ത്, ഒരു പിൻവിളി കാതോർത്ത്... ഓർമ്മകളിലെ ഭൂതകാലം  ഉള്ളിലെപ്പോഴും തീവിഴുങ്ങിപ്പക്ഷിയുടെ ഉദരംപോലെ കത്തുമ്പോൾ,  എങ്ങനെയാണ് ജീവിതത്തിന്റ  മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങളിൽ ആർക്കുവേണ്ടിയാകിലും, നന്നായി പുഞ്ചിരിക്കുക..? @ശ്രീ. 20/07/21

അഞ്ചു താക്കോലുകൾ ഭദ്രമാണയാളിലവ.. ആദ്യത്തേത് അല്പം വലുതാണത് ചെമ്പുനിറം പൂണ്ടത്.. നീണ്ട താക്കോലിനറ്റം ദീർഘവൃത്തം, മുന്നക്ക നമ്പർപതിച്ചത് തീർച്ചയായും അതൊരു വീടിന്റെ മുൻവാതിലിനുള്ളത്... അയാളുടെ സ്നേഹവീടിന്റെ താക്കോൽ...!! ഒന്നൊരിരുമ്പ് ചാവി.. പരുക്കനാണത് തുരുമ്പുതുടച്ചെടുത്തത്.. പകലുതീരുന്നനേരം, ഗേറ്റടച്ചുപൂട്ടുമ്പോളത് കിരുകിരെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കുന്നു...!! മറ്റൊരെണ്ണം സ്റ്റീൽ നിറംപൂണ്ടത് അഗ്രഭാഗം കറുത്ത ഉദരംവീർത്ത്, ഞെക്കുബട്ടണുകളുള്ളത്... അതയാളുടെ പ്രിയവാഹനത്തിന്റേതാണ് സത്യം....!! ഇനിയൊരുവൻ നീണ്ടവിരൽപോലെ കൊത്തുപണികളാലലംകൃതം അതയാളുടെ അലമാരയെ ഭദ്രമാക്കിവയ്ക്കുന്നു... കൂട്ടത്തിൽ കുറുകിയോൻ.. സ്വർണ്ണവർണ്ണൻ ഇടയിലിടുങ്ങിയെന്നും ശ്വാസംമുട്ടുന്നവനെങ്കിലും അവനയാളുടെ അരുമ.. ആമാടപ്പെട്ടിയുടെ സൂത്രചാവിയവൻ.... അഞ്ചു താക്കോലുകൾ ഇരുമ്പുചുറ്റുവളയത്തിൽ ഗുരുവായൂരപ്പന്റെ ലോക്കറ്റുമായി അയാളുടെ സ്വപ്നക്കൊളുത്തിലാണവ...! തിണ്ണയുറക്കം വിട്ടുണരുമ്പോൾ ചാവാലിനായ്ക്കളവ കട്ടെടുത്തുപോകാതിരിക്കാൻ ഹൃദയഭിത്തിയിലാണയാളവ തൂക്കിയിടുന്നത് നിത്യം. Sree. 21.05.23

ഓർമ്മകൾ.., അവയെന്റെ വാതായനപ്പുറം  ചിലയ്ക്കാറുണ്ടെന്നും.. പരസ്പരമവ വാതോരാതെ, എന്തെക്കെയോ....!! ഗൃഹാതുരമായ മനവുമായാണ് ഞാനപ്പോൾ  വാതായനം  മലർക്കെ തുറന്നത്... ഭയന്നിട്ടാകണം.. (ലജ്ജകൊണ്ടല്ല തീർച്ച) വിജാഗിരികളുടെ അപശ്രുതിതീരുംമുമ്പവ ഓടിയൊളിക്കുന്നു...!! ഇരുളിലേക്ക്...? എത്ര ചികഞ്ഞിട്ടും തിരികെയണയാതെ, മസ്തിഷ്കവടുക്കളിൽനിന്നവ എന്നോ പറന്നുപോയിരിക്കുന്നു. വിചാരണയ്ക്കുവച്ചത് മറന്നുപോയ സത്യങ്ങൾ തേഞ്ഞുപോയ നന്മകൾ.. ജീവന്റെ കോടതിമുറിയിൽ കാലം മാപ്പുസാക്ഷി പ്രായം കൂട്ടുപ്രതി... #sree.  

"ച്ഛാ.... ഈ മഴയൊന്ന് നനഞ്ഞോട്ടെ ഞാനും..? " കുഞ്ഞിചെക്കന്റെ കൊഞ്ചൽ കേട്ടാണ്. മുഖമുയർത്തിനോക്കിയത്... ചിക്കുപായ മടക്കി ഉണങ്ങാനിട്ട പുന്നെല്ല് കൂട്ടിവാരുകയാണ്. ഇതൊന്ന് തളത്തിലാക്കിയിട്ടുവേണം ചിക്കിയിട്ട വയ്ക്കോൽ കൂട്ടാൻ... നൂൽമഴയാണ്.. അധികം നനയില്ല എന്നാലും പുന്നെല്ലിന് നനവ് കേടാണ്. വൈയ്ക്കോലിന് സാരമില്ല. നാളെ വെയിലുവരുമ്പോൾ വീണ്ടും ചിക്കിയിടാം. കൂട്ടിവച്ചത് കോലുകൊണ്ട് കുത്തിമറിക്കുമ്പോൾ ആവിയെഞ്ചിനിൽ നിന്നെന്നപോലെ ചൂടുയരും. പകുതിവെന്തപോലാകും വയ്ക്കോൽ. സാരമില്ല. ഈയാണ്ടിന് പശുവിനും കിടാവിനും തിന്നുതീർക്കാനുള്ളതേ വരൂ. നെല്ല് അങ്ങനല്ലല്ലോ.. അടുത്താണ്ടിനപ്പുറം വിത്തുകൂടിയാണ്.. കിരുകിരെ ശബ്ദിക്കുന്ന ഉണക്കുവേണം. പിന്നെ വൃത്തിയാക്കി ചൂടാറ്റി പത്തായത്തിൽ നിറയ്ക്കണം... " ച്ഛാ.... ഞാനും വരട്ടെ മഴയത്ത്...? " ആറുവയസ്സുകാരന്റെ കൊഞ്ചൽ വീണ്ടും.. "നീയെറങ്ങടാ കുട്ടാ..." മറുപടി തീരുംമുമ്പ് അവനും മുറ്റത്തേയ്ക്ക്..  "ഈ ചെക്കനിതെന്നാ കേടാ... ങ്ങള് കണ്ടില്ലേയിദ്...? വേനൽമഴയാ.. പുതുമഴ.. പനിപിടിക്കാൻ ഇനിയെന്താ വേണ്ടത്..." പറമ്പിൽനിന്ന് കന്നിനെയഴിച്ച് വിട്ട് അവളും മുറ്റത്ത