മൂവന്തിക്കനവ്

കവിതകൾ. com എന്ന സമാഹാരത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് 

   
മൂവന്തിക്കനവ്

അന്തിക്കുദൂരെയാമൺവീടു പൂകുന്ന
പെൺകൊടിതൻകവിൾകുങ്കമം വീണപോൽ,
ചെമ്മാനചെപ്പിലെ സിന്ദൂരമല്പമീ 
മൺപാതയിൽ ചാഞ്ഞുവീണുകിടപ്പിതാ...
മോന്തിക്കു* മോന്തുവാൻ വാപൂട്ടിവച്ചൊരാ
അന്തിക്കടുപ്പൻ കുടംകള്ളു പോലുള്ള
വെൺനുരതള്ളിക്കളിക്കുന്നകാറ്റൊരു
വൻതിരയെ ഗാഢമാഞ്ഞുപുണരുന്നു. 
സുന്ദരഗാത്രയെൻ കാമിനിചാരത്ത്
വെൺമണൽചിത്രം വരച്ചിരിക്കുമ്പൊഴു-
മെന്തിനോ ദാഹാർത്തയായാമിഴിമുന
യെൻമനതാരിലേക്കമ്പുകളെയ്യുന്നു. 
കാതരമായൊരുകാറ്റെന്റെകാതിലേ-
ക്കീണവുമായോടിയെത്തുന്നു പിന്നെയും 
കാറ്റൂതിമായ്ക്കുന്നുവാനിലെ റാന്തലും
കാഴ്ചമറയ്ക്കുന്നു രാവിന്റെ കമ്പളം.
നേർത്തൊരിരമ്പലായ് കടലലയകലുന്നു
നേർത്തയിരുളിലാവാർമുഖംമുത്തുവാ-
നാർത്തനായ് ഞാനങ്ങണയുന്നനേരമെൻ
ആർദ്രമാം പൊൻകിനാവെന്നെപ്പിരിയുന്നു..
ഇല്ലചെന്മാനമിന്നില്ലചെംസൂര്യനുമില്ല
തൃസന്ധ്യയുമില്ലതിരകളും
ഉച്ചവെയിൽകാറ്റുരയ്ക്കുന്നുമാനസം
ഉച്ചിതടവിയെരിയുന്നെൻ ജീവിതം. 
            #ശ്രീ 
മോന്തിക്കു-മൂവന്തിക്ക്.

Comments

Popular posts from this blog

കാളകൾ ഒരു പഠനം

തൃപ്പിതിയായല്ലോ ല്ലേ...

എന്റെപ്രായം_ചോദിക്കരുത്