മൂവന്തിക്കനവ്
കവിതകൾ. com എന്ന സമാഹാരത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് മൂവന്തിക്കനവ് അന്തിക്കുദൂരെയാമൺവീടു പൂകുന്ന പെൺകൊടിതൻകവിൾകുങ്കമം വീണപോൽ, ചെമ്മാനചെപ്പിലെ സിന്ദൂരമല്പമീ മൺപാതയിൽ ചാഞ്ഞുവീണുകിടപ്പിതാ... മോന്തിക്കു* മോന്തുവാൻ വാപൂട്ടിവച്ചൊരാ അന്തിക്കടുപ്പൻ കുടംകള്ളു പോലുള്ള വെൺനുരതള്ളിക്കളിക്കുന്നകാറ്റൊരു വൻതിരയെ ഗാഢമാഞ്ഞുപുണരുന്നു. സുന്ദരഗാത്രയെൻ കാമിനിചാരത്ത് വെൺമണൽചിത്രം വരച്ചിരിക്കുമ്പൊഴു- മെന്തിനോ ദാഹാർത്തയായാമിഴിമുന യെൻമനതാരിലേക്കമ്പുകളെയ്യുന്നു. കാതരമായൊരുകാറ്റെന്റെകാതിലേ- ക്കീണവുമായോടിയെത്തുന്നു പിന്നെയും കാറ്റൂതിമായ്ക്കുന്നുവാനിലെ റാന്തലും കാഴ്ചമറയ്ക്കുന്നു രാവിന്റെ കമ്പളം. നേർത്തൊരിരമ്പലായ് കടലലയകലുന്നു നേർത്തയിരുളിലാവാർമുഖംമുത്തുവാ- നാർത്തനായ് ഞാനങ്ങണയുന്നനേരമെൻ ആർദ്രമാം പൊൻകിനാവെന്നെപ്പിരിയുന്നു.. ഇല്ലചെന്മാനമിന്നില്ലചെംസൂര്യനുമില്ല തൃസന്ധ്യയുമില്ലതിരകളും ഉച്ചവെയിൽകാറ്റുരയ്ക്കുന്നുമാനസം ഉച്ചിതടവിയെരിയുന്നെൻ ജീവിതം. #ശ്രീ മോന്തിക്കു-മൂവന്തിക്ക്.